11 februari 2012. Het is prachtig winterweer. Heel veel jongeren en ouderen hebben hun schaatsen ondergebonden om te genieten op de grachten in en rond Dokkum: stoere jongens en meiden die vanuit Bartlehiem Dokkum komen binnenschaatsen en dan bij Het Keerpunt weer teruggaan richting Leeuwarden, vaders en moeders die hun kinderen de eerste beginselen van het schaatsen bijbrengen, pakes en beppes die langs de kant staan te kijken naar die mooie taferelen, tieners die gezellig hun rondjes draaien, de chocoladetentjes waar velen even uitrusten. En tussen al die mensen loop ik met mijn camera in de hand om al die bewegingen vast te leggen. Ondertussen hoop ik mijn kinderen te ontdekken.
Wanneer ik op een bruggetje sta te kijken naar de schaatsers die onder het bruggetje door gaan, blijft er een echtpaar bij mij staan. “Waar is Het Keerpunt?” vragen ze mij. Ik leg hen uit dat het in het centrum van de stad is en vertel er bij hoe het stempelen bij een echte Elfstedentocht in zijn werk gaat. Ik vraag hen of ze zelf ook schaatsen. De man antwoordt mij, dat ze voordat ze acht jaar geleden naar Friesland kwamen, in het Westen woonden. Daar hadden ze kunstschaatsen en dat was toch wel iets anders. Een tocht maken op kunstschaatsen is heel lastig. Ik vertelde hem dat zo’n dag als vandaag eigenlijk veel mooier is dan een Elfstedentocht. Iedereen is actief bezig, geniet van het mooie weer, is vriendelijk en je hebt nu geen vernielingen. Toen zei mijn gesprekspartner: “Ik heb de Here gebeden of de Elfstedentocht op zondag niet door hoefde te gaan en Hem er gisteren ook voor gedankt.” Hij zei dat zomaar in het openbaar tegen mij, die hij helemaal niet kende. Wat kun je van die woorden blij worden. Iemand die zo openlijk daarvoor uitkwam. We raakten verder aan de praat en toen bleek dat hij PKN (Gereformeerd) predikant was in een van de dorpen rond Dokkum. Bij mij kwam wel de vraag boven of ik zoiets tegen iemand die ik nog nooit had ontmoet, zou durven zeggen. Ik heb weer geleerd dat ik me niet hoef te schamen als ik tegenover mensen die ik helemaal niet ken, voor de eer van God op kom. Voor mij was dit een bijzondere ontmoeting die ik niet snel zal vergeten. Hartelijk namen we afscheid van elkaar en wensten elkaar een gezegende zondag toe.
Dokkum
Pieter Sijtsma
Hebt u ook weleens een dergelijke ontmoeting gehad? Stuur dan uw verhaal naar:
Redactie Kerkblad voor het Noorden
p/a Mw. K. Brouwer-Oolders, Groenland 15, 9933 PA Delfzijl