Kerk-zijn-voor-de-buurt. In veel kerken wordt tegenwoordig gesproken over missionair-zijn. Er zijn gemeenten die voor hun leden een cursus organiseren die onder meer gegeven wordt door deputaten evangelisatie. Prachtig!
Maar daarmee blijft de vraag: wat is onze motivatie om kerk te zijn voor de buurt? Overal in het land zien we dat het kerkbezoek afneemt. De vraag kan dan opkomen: hoe houden we de kerk in stand? Hoe zorgen we ervoor dat er voor onze kinderen ook nog een kerk is?
Kerkgebouw
Als de terugloop van het ledental aanzet tot het wervend bezig-zijn is dat op zich een positieve actie. Het is alleen geen goede reden om kerk te willen zijn voor de buurt. Kerk-zijn-voor-de-buurt betekent dat de kerk Christus vertegenwoordigt op aarde. Dat moet onze drijfveer zijn. Mogelijk resulteert dat niet direct in een toename van het ledental. Maar dan nog is het de moeite waard en opdracht die de Here Jezus zelf ons gegeven heeft.
Kerk-zijn-voor-de-buurt is kerk-zijn-in-de-buurt. Dat begint met de plaats van het kerkgebouw en met de plaats waar je zondag je auto parkeert om die kerk te kunnen bezoeken. Buurtbewoners kunnen daarvan last hebben. Op die manier kunnen kerkgangers vervelende stoorzenders zijn.
De kerk staat in een buurt waar mensen wonen. Buurtbewoners zien dat er steeds dezelfde mensen op zondag en op bepaalde doordeweekse dagen de moeite nemen de kerk te bezoeken. Maar wat er allemaal in die kerk gebeurt weten ze niet.
Maar omgekeerd is dat net zo: weten wij wat er in die huizen gebeurt? Waar hebben die mensen in hun leven mee te maken, in welke omstandigheden leven zij?
Misschien denken we wel: als ze willen weten wat wij in de kerk doen, dan moeten ze maar naar ons toekomen, dan kunnen ze het zien en kunnen ze meedoen. Maar hebben we ons wel eens afgevraagd hoe hoog drempels van kerkgebouwen zijn? Niet alleen op zondag, maar ook bij activiteiten die wat meer los van de kerkdienst lijken te staan?
Stage
Kerk-zijn-voor-de-buurt betekent dat de rollen ook omgedraaid kunnen worden: wij gaan als kerk naar de buurtbewoners en gaan met hen in gesprek. Kerk-zijn-voor-de-buurt is waar ons hele kerk-zijn om draait. Dat houdt de navolging van Jezus Christus in, die de mensen opzocht op de plaats waar zij leefden. Alleen zo kunnen wij Zijn ambassadeur op aarde zijn.
Als wij iets voor de mensen in de buurt willen betekenen, dan zullen wij deze mensen eerst moeten leren kennen. Ik spreek uit eigen ervaring. Mensen waarderen het enorm als je aandacht voor ze hebt. De conclusie die ik eruit getrokken heb is dat je veel meer voor de buurt kunt betekenen dan je misschien geneigd bent te denken.
In het kader van mijn opleiding Godsdienst Pastoraal Werk aan de Gereformeerde Hogeschool te Zwolle loop ik stage in de christelijk-gereformeerde Ontmoetingskerk in Dronten. Daar heb ik een aantal gesprekken met mensen in de buurt van de kerk mogen voeren. Voordat ik hiermee begon heb ik eerst nagedacht hoe ik dat zou gaan doen en wat ik zou zeggen als die deuren open zouden gaan. Want het zou best kunnen dat deuren net zo hard weer dicht zouden gaan….
Maar het was verrassend wat het effect was: ik werd door bijna alle mensen bij wie ik aanbelde binnen genodigd. Ik heb heel bijzondere gesprekken mogen voeren en mensen hebben mij heel persoonlijke verhalen verteld. Het was opvallend dat veel van deze niet-gelovige mensen nadenken over wat er na dit leven gebeurt en wie God voor ons kan en wil zijn in tijden van ziekte en sterven.
Ambassadeurs
Het was ook opvallend dat veel mensen mij na afloop van het gesprek bedankten voor de aandacht die er voor hen was. Volgens mij zegt dat heel wat. Ik denk zelfs dat dat de sleutel is. Het gesprek hoeft niet direct te gaan over ons geloof en de insteek moet niet zijn om mensen te bekeren.
Ook als de buurtbewoner niet met allerlei vragen komt is het goed elkaar te kennen. Mensen zijn eerder geneigd om onze boodschap aan te nemen als je hen de ruimte biedt en hen niet dwingt. Als je een relatie met iemand aangaat zal vroeg of laat aan ons gevraagd worden wat we nu eigenlijk geloven.
Het is een hele stap om als niet-gelovige een kerkgebouw binnen te stappen. Ik denk dat het goed is om open te staan voor de buurt waarin wij kerk mogen zijn, niet alleen door onze deuren open te zetten voor anderen, maar ook door onze houding. Wij kunnen kerk zijn voor de buurt als wij de mensen kennen en als wij hen de kans geven om ons te leren kennen.
Het kan ook een hele stap zijn om 'zo maar' bij iemand aan te bellen en een gesprek aan te gaan met een vreemde. Het wordt makkelijker als je je binnenkomer meeneemt: waarom niet de bloemen van de kerk naar de buurtbewoner?
De kerk is wat de wereld ziet en merkt van Jezus Christus: Zijn lichaam op aarde. Voor iedere kerkelijke gemeente is daarom de belangrijkste vraag: hoe vertegenwoordigen wij Jezus Christus in onze omgeving? Dat is toch waar ons kerk-zijn om draait? Wat ziet onze omgeving van Jezus Christus?
Laten wij Zijn ambassadeurs zijn en ook buiten de muren van ons kerkgebouw Zijn licht laten schijnen. Het is immers niet ons eigen idee om kerk te zijn voor de buurt. We zijn door Hem gezonden.
Dronten
Monique van de Put