Opvoeden… Alle ouders doen het. De één lijkt het makkelijk af te gaan, de ander lijkt meer te zoeken en te worstelen. Opvoeden is als het vasthouden van een gereedschapskoffer. Elke ouder heeft er wel één. We kiezen grotendeels ons eigen gereedschap voor onze opvoeding. Soms kun je iets uit je koffer halen wat je niet meer nodig hebt, en soms moet er iets bij, vooral wanneer je een kind hebt dat speciale zorg nodig heeft. Veel ouders kijken af en toe graag mee in de koffer van andere ouders. Hoe ga jij om met…? Hoe pak jij dit aan?
Liefde
Wat heeft iemand die z’n kind een christelijke opvoeding wil geven in ieder geval nodig in z’n gereedschapskist? Het grote antwoord hierop is liefde. Liefde tot God en liefde tot de naaste. De liefde dringt je om je kind bij de Heere Jezus te brengen. Je weet dat je kind veilig is als het onder Zijn hoede is. Dan hoef je als ouder geen perfecte opvoeder te zijn. Er zijn er niet veel die zichzelf een tien geven. En dat is misschien maar goed ook, want God de Vader wil je graag de weg wijzen. Ook als het gaat om opvoedvragen. Hij is zelf het grote voorbeeld. Hij is vol van liefde, maar kan ook boos zijn. Hij is vol van geduld, maar soms is de maat vol. Hij is rechtvaardig, maar straft bijna nooit gelijk. Hij heeft niet lief omdat Zijn kinderen zich zo netjes gedragen, maar omdat Hij Zijn liefde wil laten zien. Juist ook aan kinderen die helemaal niet zo braaf zijn…
Open en eerlijk
Als we als ouders zo voor onze kinderen zorgen, zijn er grote dingen te verwachten. Het gevaar in de kerk is dat we elkaar alleen de buitenkant laten zien. Het gezinnetje dat ’s zondag zo keurig netjes in de kerk zit en waarvan de kinderen ook nog eens zo keurig netjes stil zitten. Dat is wat we zien. In ieder gezin is het voor iedere christenouder een zoektocht naar de beste manier om de Heere te dienen. Durven we daar open en eerlijk met anderen over te praten? Christelijk opvoeden gaat niet vanzelf. Het vraagt inspanning van de ouders. En het helpt als je af en toe van elkaar hoort dat het bijbel lezen wordt verstoord door de krijsende peuter. Dat je jongste dochter niet wil bidden. Dat de oudste z’n Bijbel nooit uit zichzelf opendoet. Wat zou het mooi zijn als we elkaar daarin kunnen helpen. Al zou het alleen maar zijn door naar elkaar te luisteren en te horen waar de ander in de opvoeding tegenaan loopt.
Geloof in het gezin
Het verlangen om elkaar tot hand en voet te zijn in de christelijke opvoeding is de basis van het project opvoedingsondersteuning binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken. Een stuurgroep met daarin afgevaardigden uit het Deputaatschap Kerkjeugd en Onderwijs, LCJ en CGJO, Mannen- en Vrouwenbond heeft dit aan de synode kenbaar gemaakt. Die heeft op haar beurt geld beschikbaar gesteld om dit project binnen de gemeenten een plaats te geven. De stuurgroep heeft Margreet van den Berg-van Brenk en Eline Quist-Loosman benoemd als projectleiders. Allereerst willen zij door middel van enquêtes onder CGK-kerkenraden en onder CGK-ouders een duidelijk beeld krijgen van wat er nu al gebeurt op het gebied van opvoeding en waar behoefte aan is. Tegelijkertijd brengen ze in kaart wat andere kerken en organisaties op dit gebied in huis hebben. Zo wordt een breed scala aan materiaal verzameld rondom allerlei thema’s: bijbel lezen, bidden, zingen, gezinsmomenten rond de Bijbel, grenzen stellen, seksualiteit, homoseksualiteit en nog veel meer. Na de inventarisatieronde en de behoeftepeiling is het tijd om plannen te maken en deze breed te gaan uitvoeren in de kerken. Daarover hoort u later ongetwijfeld meer!
Margreet van den Berg en Eline Quist
De projectleiders stellen zich voor
Margreet van den Berg–van Brenk (Kampen), moeder van vier kinderen
Met succesverhalen over opvoeding heb ik niet veel. Christelijk opvoeden is volgens mij met vallen en opstaan je kinderen bij de Heere Jezus brengen. Mooie momenten zijn die na het avondeten als we met elkaar uit de Bijbel lezen en proberen te begrijpen wat de Heere tot ons zeggen wil en wat dat voor ons betekent. Maar ja, met een aandachttrekkende peuterpuber aan tafel is die aandacht soms snel weg. Steeds scherper ga ik zien dat je hele zijn voor je kinderen veel meer zegt dan die paar woorden aan tafel. Hoe goed en nuttig die momenten rond de open Bijbel ook zijn!
Naast het moeder-zijn heb ik de afgelopen jaren voor het christelijk tijdschrift « cursief » Terdege « einde cursief » opvoedartikelen geschreven. Wie m’n artikelen leest, weet dat vooral het grensvlak tussen geloof en opvoeding mijn hart heeft. Hoe leer je kinderen bidden? Ben je een christelijk gezin als je met elkaar bidt, Bijbel leest, erover praat en misschien ook nog zingt? Dat zijn ook de vragen waarover ik op gemeenteavonden met ouders heb nagedacht. En op een ouderavond op school. Dan blijkt iedere keer weer hoe waardevol het is om hier met elkaar bij stil te staan, te luisteren naar wat de Bijbel zegt, te luisteren naar hoe anderen het vormgeven en handreikingen te doen. Opvoeden hoef je niet alleen te doen. In ieder geval niet als je lid bent van een CGK die het belang van opvoedingsondersteuning inziet…
Eline Quist- Loosman (Tollebeek), moeder van drie kinderen
'Mam, jij geeft Boaz altijd nog een kans!' Toen onze tweede zoon dit tegen me zei, realiseerde ik me dat het waar is. Waarom ik dat doe? Omdat ik geloof in God de Vader die Zijn kinderen ook altijd weer een kans geeft. Hoe verprutst we het ook hebben, we mogen altijd weer terug komen bij onze hemelse Vader. Vanuit deze genade mag ik leven. De onvoorwaardelijke liefde van die machtige God wil ik graag doorgeven aan mijn kinderen. En niet alleen aan mijn eigen kinderen. Als orthopedagoog ben ik werkzaam in mijn eigen praktijk voor hulpverlening op Urk. In dit werk mag ik ook veel mooie dingen doorgeven aan kinderen, jongeren en hun ouders. In het project 'Geloof in het gezin' hoop ik een bijdrage te leveren aan het welzijn van kinderen en ouders in de kerkelijke gemeente.
Op de foto: links Margreet, rechts Eline.