Wordt het niet steeds lastiger – en misschien ook wel: gevaarlijker – om als gelovige getuige te zijn van Jezus?
Op de dag dat ik dit artikeltje schreef, las ik ’s morgens het vierde hoofdstuk van het boek Handelingen. Daar wordt door Lucas verteld dat Petrus en Johannes door de Raad worden verhoord, en dat hen ‘dreigend’ verboden wordt over Jezus te blijven spreken. Wanneer Petrus en Johannes daarna worden vrijgelaten, bidt de gemeente of de Here op die dreigingen wil letten en of Hij zijn dienstknechten wil geven dat ze met alle vrijmoedigheid zullen blijven getuigen (zie Hand. 4, 29).
Oog in oog met de dreiging die aan het opkomen is en die steeds duidelijker wordt, bidt de gemeente: Here, geef ons dat we onze mond niet houden, en dat we vrijmoedig blijven spreken over U.
Het was begin februari in het nieuws: een dominee in Bremen lag onder vuur vanwege een door hem gehouden preek waarin hij een duidelijk standpunt had ingenomen over het unieke van het christelijk geloof. Die dominee kreeg het zwaar te verduren, want wat hij allemaal gezegd had, kon zomaar niet. In de krant werd gemeld dat het openbaar ministerie een onderzoek instelt of de dominee vervolgd zou moeten worden vanwege ‘haat zaaien’. De dominee verdedigde zijn uitspraken door te zeggen: 'Als ik vanwege de verkondiging van het evangelie in een slecht daglicht kom te staan, moet ik daarmee leren leven. Dat is een onderdeel van mijn beroep. Wie Jezus preekt, moet op tegenstand rekenen.'
Een stukje uit de Bijbel en een stukje uit het nieuws anno 2015. Waarbij ik zeg: het lijkt op elkaar. Wat is het actueel!
En daarom schrijft Lucas zoals hij schrijft …!
Wanneer we het boek Handelingen lezen, valt voortdurend op dat Lucas heel bewust op een bepaalde manier de dingen beschrijft die hij vertelt. Lucas staat bekend als historicus onder de evangelisten. Alleen, het gaat hem er niet om een relaas te geven van alle gebeurtenissen in een goede, chronologische volgorde, zodat er een historisch document ontstaat. Het gaat Lucas om iets anders. Hij wil laten zien dat er achter al die dingen die hij beschrijft iets zit. Beter gezegd: dat er Iemand achter dat alles zit. En wel: God zelf! Lucas wil in wat hij schrijft laten zien dat God aan het werk is. Want, alle dingen die gebeuren en waarvan Lucas verslag uitbrengt, hebben te maken met het heilsplan van God. Als Lucas vertelt over alles wat Jezus gedaan heeft (zie het evangelie van Lucas), en als hij vertelt over het ontstaan en de groei en het getuigenis van de kerk (zie het boek Handelingen), dan gaat het om niets meer en niets minder dan om de realisering van dat heilsplan van God.
Er zijn tal van aanduidingen in het boek Handelingen (om me daar nu toe te beperken) die dat laten zien. Het wordt al duidelijk als we denken aan wat er steeds weer gezegd wordt over de activiteit van de heilige Geest. Hij leidt en stuurt voortdurend in het boek Handelingen. Hij legt de apostelen de woorden in de mond (2, 4). Hij stuurt Filippus naar de wagen van de kamerling uit Morenland (8, 29). Hij zorgt dat Petrus bij Cornelius komt, zodat het evangelie de grens van Israël overgaat (hoofdstuk 10 en 11).
Maar er is meer te noemen: op een heel duidelijke manier is de hemel direct betrokken bij wat er gebeurt. Engelen worden ingezet om de voortgang van het evangelie mogelijk te maken. Een engel haalt verschillende keren de apostelen uit de gevangenis (5, 19; 12, 7-11). En je komt ook engelen tegen in de geschiedenis van Cornelius (hoofdstuk 10 en 11). En dan zijn er nog de wonderen die gebeuren en die de prediking van het evangelie begeleiden: hemels ingrijpen om te laten zien dat God achter alles wat gebeurt staat.
Wat een bemoediging…
Zo beschrijft Lucas de gang van de gebeurtenissen. Om de mensen uit zijn dagen (zijn eerste lezers) te bemoedigen. Want zij maakten het mee: de dreiging, de opkomende verdrukking, de beginnende vervolging. En daarom laat Lucas zien: achter alles wat in dat begin gebeurde, stond (en staat) God. God zelf zorgt voor de uitvoering van zijn plan. En omdat God dát doet, kunnen en mogen Lucas’ eerste (en latere) lezers moed vatten om ook zelf, in de tijd waarin zij leven, getuige te zijn van wat God aan het doen is. Dat Hij zelf heel direct betrokken is bij de bouw van zijn Koninkrijk. Ja, dat Hij het zelf doet.
En daarvan mogen wij getuigen. Ook vandaag!
J. van ’t Spijker, Hoogeveen