In de morgendienst van zondag 28 juni wordt ds. Ton van der Wekken bevestigd tot predikant van de Christelijke Gereformeerde Kerk van Dokkum. In de middagdienst van diezelfde dag doet hij intrede. In dit artikel stelt hij zich voor.
Ik ben geboren in de Noordoostelijke Polder in 1962. Op 14 november 1986 ben ik getrouwd met Meta en de Here heeft ons gezegend met zes kinderen. Onze oudste dochter is getrouwd met Marten en zij wonen in Zalk waar Marten op 23 augustus bevestigd zal worden als predikant aan de Nederlands Gereformeerde kerk. Onze tweede dochter is getrouwd met Stanley, een Canadees, en woont in Canada.
Onze Inge werkt als diëtiste in Drachten. Zij heeft een contract voor een half jaar en dan is het weer afwachten hoe het verder gaat. Johan, onze enige zoon, gaat in Ede studeren. Mirjam doet de PABO in Zwolle en onze Esther gaat het basisjaar van de EH doen. We zijn erg blij en dankbaar met onze kinderen. Ook zij willen de weg van de Here gaan. We beseffen dat dit niet vanzelfsprekend is.
Motto
Het was voor mij verre vanzelfsprekend om predikant te worden. Toch bleef de Here trekken en uiteindelijk heb ik daaraan moeten toegeven. De eerste gemeente was Heerenveen, daarna Winschoten, Amersfoort en Scherpenzeel. Nu wordt het Dokkum.
In 1998 heeft Dokkum een beroep op mij uitgebracht, en ook in 2012 en 2014. Er zijn altijd warme contacten gebleven tussen Dokkum en mij. Ook toen ik in 2012 moest bedanken, liet Dokkum mij toch niet los. Het is een zaak van gebed en gesprek geworden. Toen ik in december 2014 weer een beroep uit Dokkum kreeg, was het vrij snel duidelijk dat ik dat beroep moest aannemen. De Here heeft rust over die beslissing gegeven en als u dit leest wonen we inmiddels in Dokkum. Het is erg lastig om Scherpenzeel en Leusden-Zuid (waar onze drie jongste kinderen blijven wonen) achter te laten, maar we geloven dat het goed moet komen. Laat Hem besturen waken. Dat is ons motto.
Wat dat aangaat zie ik ernaar uit om in Dokkum aan de slag te gaan. Ik zie ernaar uit om de gemeente beter te leren kennen en samen met de kerkenraad leiding te geven aan het gemeente-zijn. Het zou geweldig zijn als we als gemeente ons door God gezegend weten om zo ook voor anderen tot een zegen te zijn. We hebben een opdracht naar binnen, maar ook naar buiten toe. Het is van belang dat mensen over de Here Jezus horen. En dat het ook aan ons te zien mag zijn dat we niet van onszelf zijn, maar van onze getrouwe Zaligmaker. Daarom is het ook zo belangrijk om elkaar in de eredienst te ontmoeten. Onze God wil ons ontmoeten. Een moment van rust en een moment van bezinning in een hectische tijd. De kracht en de houvast zoeken bij Hem die niet loslaat wat Hij eenmaal vast in handen heeft.
Uitdaging
Samen gemeente-zijn is belangrijk. We hebben elkaar heel hard nodig. Zowel jongeren als ouderen. Het blijft voor een predikant altijd een uitdaging om beide groepen te bereiken. Toch is het van groot belang dat wij als ouderen beseffen in wat voor moeilijke tijd onze jongeren leven. Een onrustige en onzekere tijd waarin zij wel keuzes moeten maken. Ik hoop en bid dat wij als ouderen om onze jongeren heen (gaan) staan en er voor hen zijn en voor hen bidden en hen aanvaarden zoals ze zijn. Om zo samen in de Naam van Jezus op zoek te gaan naar het plan dat Hij met ons heeft.
Of ik catechese ga geven is nog niet helemaal duidelijk. Wel zal ik erbij betrokken zijn en ik ga zeker de belijdeniscatechese geven. Dat heb ik altijd met heel veel vreugde gedaan en hoop dat nog lang te blijven doen. Tijdens zo’n jaar groeien er geweldige contacten en zie je de heilige Geest aan het werk en dan gebeuren er wonderen en doen jongeren (ook ouderen) belijdenis van hun geloof.
Zelf ben ik vaak met jongeren naar de Oekraïne en Roemenië geweest. Tot 16 juni ben ik voorzitter geweest van St. Gipsy Mission. We hebben verschillende projecten onder de Roma’s in beide landen. Zo’n veertien jaar ben ik voorzitter geweest en we hebben heel veel ontvangen door de vele ontmoetingen. Voor jongeren is het ook belangrijk om dit mee te maken. We hebben lekker gewerkt aan de projecten en heerlijke gesprekken gehad. Dat zou ik willen blijven doen, want deze reizen zijn voor veel jongeren levens veranderend geweest.
Ook zit ik nog in het bestuur van de Near East Ministry. Een stichting die vrijwilligers heeft in het Midden-Oosten en gaat voor ontmoeting tussen Jood en Arabier.
Daarnaast ben ik ook nog voorzitter van het Deputaatschap Pastoraat in de Gezondheidszorg. De afgelopen tijd zijn we erg druk geweest met het afscheid van ds. Adri Dingemanse en de voorbereiding voor de komst van onze nieuwe dovenpastor, ds. Martin Visser. We zijn dankbaar voor het vele werk dat ds. Dingemanse heeft mogen doen en zien uit naar het werk van ds. Visser.
Grammatica
Mijn vrije dag is de zaterdag. Dat heeft te maken met het sporten van onze kinderen. Daar wilde ik graag bij zijn. Meta ging vaak mee naar hockey en korfbal en ik ging vaak met onze zoon mee naar voetballen. Het zal wel iets minder worden, maar ik zou toch graag af en toe naar Leusden en Bennekom gaan waar onze Esther en Johan spelen.
Meta is pedicure en werkt als verpleegkundige in de thuiszorg in Huizen en omstreken. Dat zal ze voorlopig blijven doen. Ze vindt het heerlijk en als Meta gelukkig is, dan ben ik het ook.
Onze favoriete vakantiebestemming was en is Israël. Ik heb vele reizen naar Israël geleid en hoop dat ik dat nog vele malen mag doen. Maar er is nog een andere favoriete vakantiebestemming bij gekomen en dat is Canada. Als cadeau in verband met jubileum en afscheid hebben we van Scherpenzeel twee tickets gekregen om naar Canada te vliegen en onze dochter en schoonzoon te ontmoeten. Dat zal in augustus gebeuren. We zien er erg naar uit om hen weer te ontmoeten en in onze armen te sluiten.
Als we op vakantie gaan dan nemen we altijd boeken mee. Meestal wat judaïca en wat Hebreeuwse grammatica. Het is een hobby van me om nog steeds met Hebreeuws bezig te zijn.
Sinds ons vertrek uit Winschoten lezen we nog steeds, met veel plezier, het Kerkblad voor het Noorden. Zo zijn we op de hoogte gebleven van het reilen en zeilen in het noorden van ons land. Een bijdrage aan het Kerkblad voor het Noorden zal ik graag leveren. Zeker op het gebied van judaïca en het Oude Testament, kerk en Israël, maar zal ook graag iets schrijven over het werk in de Oekraïne en Roemenië en over het werk van deputaten pastoraat in de gezondheidszorg.
Hartelijk dank dat u de lezers van het kerkblad iets hebt willen vertellen over wat u zoal doet en ook over het werk dat u straks in Dokkum hoopt te gaan doen. We wensen u en uw vrouw een gezegende tijd toe in uw nieuwe gemeente.
Pieter Sijtsma, Dokkum