Hoi,
Ze zeggen dat ik Els heet. Tja, dat zal dan wel, maar ik voel mij meer een Moniek eigenlijk.
Hoewel, ook dat weet ik niet zeker. Ik? Ik ben een BLB-er. En als BLB-er weet je niets. Helemaal niets. Dus zit ik behoorlijk in de knoop.
O, u weet niet wat een BLB-er is? Dat is een Baby Luikje Baby. Mijn moeder, dat is eigenlijk het enige dat ik zeker weet, dat ik een moeder heb of heb gehad, maar dat laatste weet ik natuurlijk ook weer niet zeker. Mijn moeder dus, die wilde mij niet. Waarom? Dat weet ik niet. Ik heb geen naam, geen adres, geen enkel aanknopingspunt om te ontdekken wat mijn achtergrond is. Ik weet niet wie ik ben. Als ik in de spiegel kijk ziet ik niets specifieks, donkerblond haar, lichte huidskleur, of misschien heb ik toch iets een kleurtje? Ik weet het niet, soms denk ik…, maar dat zal ik me wel verbeelden. Het maakt me zo onzeker. Ik voel me ook schuldig tegenover mijn ouders, sorry, pleegouders. Zij hebben zo hun best gedaan om mij een thuis te geven. Maar ik blijf maar denken: Ik moet toch ook een vader hebben gehad. Misschien kom ik hem vandaag wel tegen in de supermarkt zonder dat we het van elkaar weten. Misschien heeft mijn moeder het wel voor hem verzwegen en weet hij helemaal niet van mijn bestaan. Zondag gaan we weer op visite bij mijn opa en oma. Grappig, ik ben een onecht kind en zij zijn onechte grootouders. Hebben we toch wat gemeen. Vorige week ben ik eens gaan kijken naar dat babyluikje. Ik stelde mij voor hoe het zou zijn geweest. Zou ze alleen zijn geweest toen ze mij bracht? Misschien moest ze wel van haar ouders, omdat die de schaamte en schande niet aankonden? En abortus mocht natuurlijk niet. Maar hebben ze mij ook niet een beetje dood gemaakt door mij alleen op de wereld te zetten, zonder naam en identiteit? Wie ben ik? Weet u, je leest wel eens over ouders die hun werk en beslommeringen belangrijker vinden dan de zorg voor een kind. En als het dan, helaas, toch zo moet zijn willen ze er zo gauw mogelijk vanaf. Zou mijn moeder er ook zo een zijn geweest, of zat ze diep in de problemen en was dit haar enige uitweg?
Ook las ik laatst dat je gevoeliger bent voor verslavingen wanneer je ouders dat ook zijn. Zou zij gerookt hebben, of was hij misschien drugsverslaafd? Ik weet het niet, dat maakt me zo onzeker. Wil ik het eigenlijk allemaal wel weten? Ik weet niet wat ik moet doen.
Groetjes van Els, o, nee, Moniek, ach laat maar.
Art van der Molen, Bierum