De eerste zondag van februari is in de Christelijke Gereformeerde kerken ‘Hulpverleningszondag’. Dit jaar valt deze op 7 februari 2016.
Nadat in 1953 een groot deel van ons land getroffen werd door de watersnoodramp, collecteerden onze kerk voor de noodhulp aan de getroffenen. De hulpverleningszondag werd toen in het leven geroepen.
Een ramp kan overal gebeuren. Ieder mens is zich dat min of meer bewust. Maar als een ramp in je directe omgeving plaatsvindt, maakt dat indruk. Wat is goede hulp dan onmisbaar.
De afgelopen jaren werden veel arme landen getroffen door (natuur)geweld. U gaf gul voor noodhulpcollectes waartoe deputaten diaconaat opriepen. Reden voor dankbaarheid! Deputaten diaconaat hebben daarom besloten de hulpverleningszondag dit jaar in het teken te stellen van noodhulp aan getroffenen wereldwijd.
In aanloop naar de hulpverleningszondag een serie van vier artikelen over de noodhulp die onze kerken de afgelopen jaren verleenden. In dit eerste artikel: Filipijnen.
Filipijnen
De tyfoon Haiyan heeft in november 2013 op de Filipijnen een spoor van verwoesting nagelaten. Christelijke hulporganisaties ter plaatse hebben toen voor het eerst gebruikgemaakt van drones (onbemande luchtvaartuigen) om de situatie goed te kunnen beoordelen en zo voor adequate hulp te kunnen zorgen.
De door een drone gemaakte luchtfoto’s worden samengevoegd tot gedetailleerde 2D-kaarten en 3D-modellen van het terrein. Deze worden beschikbaar gesteld aan plaatselijke leiders die daarmee heel actuele en nauwkeurige overzichten krijgen van de situatie.
In het verleden moest na een ramp altijd eerst ter plaatse de situatie worden bekeken. Deze werd dan handmatig op oudere kaarten ingetekend. Pas dan kon men inschatten wat er gebeuren moest. Vooral op het platteland kwam hierdoor hulp vaak pas laat op gang.
De hulp die wij via de christelijke hulporganisaties - met uw hulp - konden geven, kon door het inzetten van drones aanzienlijk versneld op gang komen!
Oscar
De dankbaarheid op de Filipijnen is groot. In veel dorpen heeft lange tijd wel een bord of doek gehangen waarop met zorg is beschreven hoe de steun vanuit het buitenland gewaardeerd wordt.
Ook Oscar uit het kustdorpje Hernani, op het zwaar getroffen eiland Samar, bedankte voor de hulp die hij gekregen heeft. Zijn huis en al zijn bezittingen verdwenen tijdens de tyfoon in de golven.
Zijn vrouw, twee zoontjes en dochtertje evacueerden tijdig naar het verderop gelegen huis van zijn moeder. Zelf bleef hij achter om hun huis te beschermen. Toen het instortte moest hij hard wegrennen. ‘Door de genade van God is mijn gezin gespaard gebleven. We zijn God dankbaar voor zijn genade.’
Een medewerker van Tear mocht een kijkje nemen in de tent van Oscar en zijn gezin. Deze had Oscar in november haastig neergezet op de plek waar even daarvoor zijn huis nog stond.
‘Het grondzeil tekent duidelijk de stenen die eronder liggen. Een houten plaat die ’s avonds wordt neergelegd om op te slapen, staat rechtop. In een hoek is de nattigheid te zien van een lekkage. De tent is verder opvallend leeg.
Pas nu dringt het tot me door dat als je alles kwijt bent, je ook echt een lege tent hebt. Geen bed en ook geen dekens meer. Geen fotoboeken, geen tweede paar kleren. Niets.’
Voorbij?
Zo’n storm als tyfoon Haiyan duurt slechts hooguit vijf of tien minuten, maar vaagt daadwerkelijk alles weg. Vooral het eiland Oost-Samar heeft zwaar te lijden gehad van Haiyan. Tot op de dag van vandaag is dat goed te zien.
In het nieuws lijkt een ramp snel voorbij. Je hoort er niet meer over. Maar op de Filipijnen vindt er nog steeds ‘noodhulp’ plaats. Het is eigenlijk zoals de foto het weergeeft: de ramp is voorbij, kinderen lachen weer, maar op de achtergrond is het nog steeds aanwezig.
Samen
Het thema van deze hulpverleningszondag is ‘Samen’. Samen is er heel veel werk verzet! Toen de tyfoon in één klap vrijwel alle kustplaatsen van Oost-Samar verwoestte, kwam het kerkennetwerk direct in actie. Eerder dan andere organisaties, lokaal of internationaal, brachten zij noden in kaart en startten voedselhulp.
Dominees van lokale kerken werden noodhulpcoördinator van hun dorp. Hoewel in veel gevallen zelf slachtoffer, mobiliseerden ze kerkleden en regelden samen met de lokale overheid de eerste hulp voor de meest getroffen families. Ook in afgelegen en moeilijk bereikbare dorpen.
Inmiddels is het 2016. Ook na de eerste fase van noodhulp zetten de dominees zich volledig in voor de wederopbouw. Daarbij wisten zij de inzet van actieve en toegewijde vrijwilligers te waarborgen en zelfs te verdubbelen.
Verwerken
Tranen blijven niet uit. Veel verdriet is nog onverwerkt en dagelijks ervaren broeders en zusters op de Filipijnen de nasleep van de verwoestende tyfoon.
God volgen door het uitreiken naar de gemeenschap blijkt ook een manier van verwerken. Het leven weer op te pakken en de zin van het bestaan te zien.
Het is bewonderenswaardig hoe kerken op Samar dit volhoudend en vastberaden in praktijk brengen.
Deputaten diaconaat werken op de Filipijnen samen met Tear om samen in uitzichtloze situaties hulp te bieden. Dankzij uw hulp is deze steun - nog steeds - mogelijk.
Gé Drayer
secretaris diaconaat