In het Kerkblad van 12 januari geeft Pieter Sijtsma een indrukwekkend verhaal door uit de roman In zijn arm de lammeren, van Cornelius Lambregtse. [Kan een preek zonder voorbeelden?] Ik haal het nog even weer op: kleine Fransje zit in de kerk en op de preekstoel staat de vriendelijke dominee die hij zo graag mag. Zo jong als hij is voelt hij aan dat deze man in zijn preken ruim en mild is. De preek gaat deze keer over de tekst: Als iemand dorst heeft, laat die komen en drinken. Als illustratie houdt de predikant het glas water uit de preekstoel omhoog en vraagt: Heeft iemand hier dorst? Kom dan maar. Nu, Fransje is koortsig en heeft dorst! Hij aarzelt geen moment maar komt naar voren en krijgt te drinken.
Hoe ik het te weten ben gekomen weet ik niet meer, maar mij is bekend dat deze voorganger ds. R. Kok was (overleden in 1982). Hij ging in 1956 met zijn gemeente in Veenendaal over naar onze kerken. In de kerken waartoe hij daarvóór behoorde, de Gereformeerde Gemeenten, werd hij niet langer aanvaard. Zijn visie op de prediking werd er in die tijd als te ruim bevonden.
Kok was een man van eigen stijl, die zich niet liet bepalen door de mening van een groep maar die zelfstandig zijn oordeel vormde en zijn gedrag bepaalde. Een paar voorbeelden.
In de periode waarin ik predikant was in Eindhoven (1965- 1973) moest de classis Utrecht oordelen over de contacten van onze gemeente met de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt), later de Nederlands Gereformeerde kerk. Ds. Kok was één van de classispredikanten; hij stond toen in Ameide. Hij nam de moeite om op een middag naar Eindhoven te komen en met mij in gesprek te gaan over onze Eindhovense situatie. En hij deed dat niet afstandelijk-kritisch, maar oprecht aandachtig luisterend.
Ander voorbeeld: Eens kwam op de classis een zaak aan de orde waar heel verschillend over gedacht werd. Of het die van Eindhoven was of een andere, weet ik niet meer. Een aantal afgevaardigden die op een rij aan één kant van de zaal zaten stemde 'tegen'. Ds Kok zat midden in die rij, maar toen hij aan de beurt was klonk het luid en duidelijk: 'voor'. Dat zorgde duidelijk voor enige verwarring…
Graag geef ik deze herinneringen aan een broeder aan wie ik met veel respect terugdenk door. Er is veel van te leren over de manier waarop we in de kerken met elkaar zouden moeten omgaan!
Wiendelt Steenbergen, Zwolle