Half juni is de generale synode van onze kerken in Dordrecht geopend. Pieter Sijtsma is een van de afgevaardigden. Hij zal ons de komende tijd op de hoogte houden over zijn bevindingen.
14 juni was het zo ver. Op naar Dordrecht. Tien dagen voor die datum had Tante Post twee grote ordners bij mij afgeleverd, met daarin diverse rapporten van bijna alle commissies die ons kerkverband rijk is. En dat zijn er nogal wat. Sommige commissies hebben slechts drie of vier pagina’s nodig om verslag te doen van hun werkzaamheden vanaf de vorige synode met daarin vermeld hoe ze de opgedragen taken hebben uitgeoefend, eventueel aangevuld met nieuwe voorstellen richting de synode. Maar de meeste commissies hebben meer pagina’s nodig. Zelfs eentje met meer dan honderd. Dat vroeg nogal wat leeswerk de dagen voor de opening van de synode.
Iedereen die voor het eerst of na lange tijd afgevaardigd was werd verzocht om vier uur ’s middags in Dordrecht aanwezig te zijn. Het moderamen van de vorige synode zou dan uitleg geven hoe een synode werkte en men kon alvast allerlei vragen stellen. Die vragenronde en beantwoording duurde ongeveer een uur. Zo werd je al een beetje wegwijs gemaakt in het synodewerk. Daarna konden de nieuwelingen gezamenlijk de maaltijd gebruiken en zich opmaken voor de bidstond in de Grote Kerk.
Wat mijzelf betrof, ik had vooraf aangegeven dat ik de nacht wel in een gastgezin wilde doorbrengen. Daarom leek het mij wel leuk om eerst de maaltijd in het gastgezin mee te maken. Zo leer je het gezin, waar je de nacht doorbrengt, wat beter kennen. En ik heb het getroffen. Het voelde als thuiskomen. Na de maaltijd werd het gedeelte uit de Bijbel gelezen, dat die dag behoorde bij de overdenking uit ‘Goede Moed’, het dagboek vanuit onze kerken. Het bidden en het danken ging bij toerbeurt, precies zoals bij ons thuis. Dan zijn we geen vreemden meer voor elkaar.
Mijn gastheer moest als ouderling namens de beide plaatselijke CGK-kerken aanwezig zijn bij de bidstond. Dus zijn we samen op de fiets naar de Grote Kerk gegaan. Daar aangekomen was het al een drukte van belang. Veel predikanten met echtgenotes, professoren, gemeenteleden van beide kerken en veel overige belangstellenden uit het hele land waren al aanwezig. De Grote Kerk was bijna helemaal vol.
De bidstond
Het is een goede gewoonte dat de bidstond geleid wordt door de preses van de vorige synode, in dit geval ds. P.D.J. Buijs. Hij preekte over het laatste gedeelte van Exodus 3 vers 2, over de doornstruik die niet werd verteerd. Ds. Buijs noemde de kerk een wonder van de eerste orde. ‘Er zijn spanningen en zorgen in ons samenleven als kerken. Lezen we de Schrift nog op dezelfde manier? Zal het ons lukken elkaar vast te houden als de meningen over bepaalde zaken uiteenlopen? Hoe ziet de toekomst van de kerken eruit als we denken aan het spook van kerkverlating dat in bijna alle gemeenten rondwaart? In het vervolg van de geschiedenis met Mozes kunnen we opmerken dat Mozes het ook allemaal niet meer weet en niet meer kan. Dan is Mozes een man die afhankelijk is geworden van de Heere. Synodeleden kunnen de kerk dan ook niet redden ’, aldus ds. Buijs. ‘Zo wordt er wel eens tegen afgevaardigden aangepraat: “Dit gaat toch wel een heel spannende synode worden. En jullie moeten zien dat je het roer van het kerkschip rechthoudt.” De CGK verkeren in een crisis. Zeker, wanneer eigenlijk niet? Ze heeft drie doodsvijanden: satan, wereld en eigen ik. In die crisis kan God geen mensen gebruiken die hun eigen plan de campagne hebben. Die Hem daarmee voor de voeten lopen en zo de kerk meer kwaad dan goed doen.’ De woorden ‘en toch niet verteerd ‘ zijn volgens ds. Buijs een wonderlijk geheim. ‘De oudtestamentische verschijning van Gods Zoon verscheen in het vuur. En Hij is er het diepste geheim van dat de doornstruik niet werd verteerd. Waarom? Omdat Hij later ons menselijk vlees en bloed zou aannemen. Hij heeft de vloek, die zondaren verdienen, op Zich genomen en is er mee aan het kruis gegaan. Hij moest wel door het vuur van Gods toorn verteerd worden.
De CGK zijn om Jezus wil nog steeds niet verteerd. Het is namelijk de bedoeling om kerk van Christus in deze wereld te zijn. Het is een van de aspecten die op deze synode nadrukkelijk onze aandacht vragen. In hoeverre beantwoorden we aan die roeping? En welke wegen hebben we in gebondenheid aan het Woord van God in deze tijd te gaan om het licht van het Evangelie te verspreiden in deze wereld?’
De afsluiting
Na deze inleiding op het gebed wordt indringend gebeden of de Heere ons allen onder Zijn hoede wil nemen en gevraagd om een synode die mag zijn tot eer van God en heil voor de naaste. In de dienst werd veel gezongen. De collecte was bestemd (hoe kan het ook anders) voor Stichting De Hoop in Dordrecht. Na een kop koffie en gesprekken met diverse bekende en onbekende broeders en zusters, werd de terugtocht naar mijn gastgezin ingezet. Maar niet voordat mijn gastheer mij op de fiets iets van de schoonheid van de stad Dordrecht liet zien. Bij hem thuisgekomen werd nog lang nagepraat over het goede dat we in de kerk gehoord hadden.
(Wordt vervolgd)
Pieter Sijtsma,Dokkum