In het mooie rustige en rustieke Ulrum staat de Christelijke Gereformeerde Kerk aan de Singel. Een klein kerkje, eigenlijk een nazaat van ds. Hendrik de Cock. De gemeente bestaat op dit moment uit honderdtwintig leden, terwijl er vier jaar geleden niet meer dan tachtig leden waren. Een behoorlijke groei dus.
'Dat heeft een aantal oorzaken', aldus H.J. Sok voorzitter van de kerkenraad. 'In de eerste plaats zijn wij steeds meer een streekgemeente, met leden uit de wijde omgeving. Waar steeds meer kerken dichtgaan, is er in Ulrum een levendige gemeente ontstaan, waar mensen zich graag bij aansluiten.'
Geheim
'In de tweede plaats rommelt het erg binnen verschillende kerkverbanden en zoekt men de oplossing voor het tegengaan van kerkverlating in zaken als: meegaan in de tijd, vernieuwing van liturgie en aanpassen van regels. Daar geloven wij nu helemaal niet in', aldus Sok. 'Tenminste niet als doel op zich. Het Woord van de Heere verandert niet, Hijzelf blijft ook immer dezelfde.
Wie dat geheim kent, zit niet te wachten op veranderingen. Het geheim zit juist in het vast en zeker geloven dat de Heere Zijn beloften waarmaakt, en ook dat Gods Woord vertelt wat er staat. Geen uitleg onder druk van cultuur en tijd. Neem Zijn Woord en geloof het van kaft tot kaft. Dan is de strijd om wat waar is, gestreden, hoeven we ons daar niet mee te vermoeien en kan de Heilige Geest Zijn werk doen. Daar vind je bevindelijke prediking, eerbied in de diensten, een open luisterhouding en een voortdurend smeken om bevestiging van Gods genade. Daar dringt de preek door tot mijn hart. Dat is vijftien centimeter lager dan mijn hoofd (verstand). Maar, o wat een verschil. Daar woont liefde en gebiedt de Heere Zijn zegen. Daar wordt uit volle borst gezonden: "Kom ga met ons en doe als wij, Jeruzalem dat ik bemin, wij treden uwe poorten in. Daar staan o Godsstad, onze voeten.” Daar is gastvrijheid en vriendelijkheid en oprechtheid. Is dat het geheim? Ja, dat is Gods geheim! Hij laat Zijn kerk niet alleen. Hij neigt harten en richt gebogenen op.’
Oase van rust
'In Ulrum komen veel verontruste vrijgemaakt-gereformeerden aankloppen. Ze zijn het niet eens met de discussies over vrouw in het ambt en dat soort zaken. Men is moe van de verwarring. De meesten ervaren de gemeente in Ulrum als een oase van rust. "Hier is er eerbied onder de dienst en kunnen we heerlijk luisteren naar de preken die over het algemeen bevindelijk en persoonlijk van aard zijn. Een rijke Christus voor een arme zondaar."'
'Bijzonder blijft het echter wel', aldus Sok. 'Wij hebben al jaren afgesproken dat wij elke predikant uit de kerk hier toelaten, we maken geen onderscheid vanwege ligging. Waar het volgens ons niet klopt daar staan we op en zeggen er iets van. We hebben samen met Urk een eigen liedbundel die ook door elke predikant gebruikt wordt. We zullen op zijn tijd een nieuwe psalmberijming ook niet uit de weg gaan. En toch zijn we wel behoudend christelijk-gereformeerd. Genoemde zaken zijn echter niet de principiële zaken. Dat besluiten we samen met de gemeente als de tijd er rijp voor is. Principieel is de verkondiging van Gods Woord en daar moet de vinger goed bij de pols gehouden worden. Is het misschien de duidelijke houding die er wordt aangenomen, die mensen trekt? Het niet hebben van non-discussies? Het heerlijke beleven van de zondagse erediensten? Het niet-hebben van de discussie over het bezoeken van de middagdiensten?
Middagdienst
De middagdienst is even vol als de morgendienst. 'Daarom zegende de Heere de zevende dag en «cursief» heiligde die! «einde cursief» Dat is toch duidelijk: het gaat hier om een andere dag die om een andere invulling vraagt, en niet vraagt om een discussie hoeveel ik daarvan af kan halen. Tegenwoordig roept men om het hardst dat de kerk missionair moet zijn. Is daar wat op tegen? Nee! Een kerk heeft een missie: de verkondiging van het heilig evangelie, en de kerk moet die verkondiging uitdragen. Dat hoort in de levenshouding van iedere christen te zitten en niet een doel op zich te zijn waardoor de kerk bijna vergeet gewoon kerk te zijn, maar een activiteitencentrum kan worden. In Ulrum heeft dit geleid tot groei waar geen groei mogelijk leek. Tot aankoop van een groter kerkgebouw van de vroegere vrijgemaakte kerk die bij honderdtwintig leden dicht ging. Deze kerk wordt volledig in een fijne aangename stijl gebracht, zodat er voor de gemeenteleden een herkenning is van het oude zo vertrouwde gebouw. Wij hebben in Ulrum vaak gebeden of de Heere Zijn kerk in stand wil houden en dat bidden we nog vaak. 'Wil ons klein getal door Uwe kracht bevrijden. Help ons, barmhartig Heer, Uw grote naam ter eer. Uw trouw koom' ons te stade.' Maar ook: 'verzoen de zware schuld, die ons met schrik vervult, bewijs ons eens genade.' Zie daar het evenwicht!'
Nodiging
Tot slot: wij geloven – waar we ook elke zondag in de consistorie, voor de dienst om bidden, – in de daadwerkelijke aanwezigheid van de Heilige Geest. Als je beseft dat God elke zondag op de uitkijk staat of jij en ik ook ingaan op Zijn nodiging om naar Zijn woord te komen luisteren, dus Hijzelf ons zal gaan toespreken, dan kan het toch niet anders, dan willen we toch daar zijn? En dan gunnen we toch ieder ander ook dat hij of zij dat hoort? Er zijn zoveel mensen zoekende: Zoekt en gij zult vinden.' Ook op het platteland van het zo rustige en rustieke Ulrum. De kerk is voornemens een eigen predikant te beroepen.
H.J. Sok, Winsum