Toen A.J. Droger na zijn middelbare schoolperiode moest nadenken over zijn toekomstige beroep, stond predikant niet op zijn lijstje. Toch werd hij onlangs door zijn vader, ds. C.J. Droger in het ambt van predikant bevestigd. Ter kennismaking stelde de redactie hem een aantal vragen:
Dominee, op 5 september bent u bevestigd als predikant in Genemuiden, hoe kijkt u terug op dat moment?
Zaterdag 5 september was een bijzondere dag. Die middag werd ik bevestigd als predikant binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken. Inmiddels woonden wij toen al zo’n vier maanden in Genemuiden. Door de coronamaatregelen kon het geplande classisexamen in maart niet doorgaan en ook de voorgenomen bevestiging en intrede in mei niet. We zijn begin mei echter wel naar Genemuiden verhuisd. Tot aan de bevestiging heb ik het werk in de gemeente gedaan als pastoraal werker.
In de maanden voorafgaand aan de bevestiging hebben we al heel wat mensen hier leren kennen. Het was bijzonder om samen uit te zien naar het moment van de bevestiging. We waren blij dat dit vlak na de zomervakantie ook kon plaatsvinden nadat ik begin juli met goed gevolg het classisexamen had afgelegd.
De bevestigingsdienst werd geleid door mijn voorganger in Genemuiden, prof. dr. Huijgen. De bevestiging zelf werd gedaan door mijn vader, ds. C.J. Droger. Bijzonder om door je eigen vader in het ambt bevestigd te worden. Met de bevestiging begon een nieuwe periode, omdat ik nu als dienaar van het Woord in de gemeente mag werken. Het was ook de afsluiting van een tijd van studie, het uitzien naar een beroep en de plaats die de Heere zou wijzen.
We hebben met elkaar veel goeds van de Heere ontvangen die zaterdag en zondag. Zondagmiddag heb ik namelijk intrede in de gemeente gedaan. Beide diensten waren op een andere locatie dan in ons eigen kerkgebouw en door de beschikbare ruimte kon het grootste deel van de gemeente zondagmiddag aanwezig zijn. Het was voor het eerst sinds de uitbraak van corona – en alle maatregelen daaromheen – dat de gemeente in zo grote getale bij elkaar was. Dat maakte de intrededienst extra bijzonder.
Uw leeftijd doet vermoeden dat u niet onmiddellijk na de middelbare school naar Apeldoorn bent afgereisd. Wat heeft u eerst gedaan?
Predikant worden, dat was niet het eerste waar ik aan dacht in het kader van mijn beroepskeuze. Om eerlijk te zijn dacht ik daar helemaal niet aan. Voordat ik theologie ging studeren aan de Theologische Universiteit Apeldoorn, heb ik eerst een opleiding HBO-ICT gevolgd en afgerond aan de Haagse Hogeschool. Vervolgens heb ik een aantal jaar in de uitgeverijwereld gewerkt, onder andere voor Uitgeverij Boekencentrum. In die jaren maakte de Heere mij duidelijk dat Hij iets anders van mij vroeg. Het verlangen om dienstbaar te zijn in zijn kerk en koninkrijk groeide. Zo leidde de weg naar de TUA. Toen ik 26 was, ben ik in Apeldoorn theologie gaan studeren. We waren net getrouwd en in de jaren daarop ontvingen we twee kinderen. Uiteindelijk heb ik 8 jaar over de studie gedaan.
Uw studietijd moet pittig geweest zijn. Een gezin onderhouden en tegelijk studeren lijkt niet direct eenvoudig.
Het was tijdens de studiejaren als gezin veel passen en meten om alles rond te krijgen in de week, dat maakte het intensief. Tot halverwege mijn studie in Apeldoorn ben ik een aantal dagen in de week blijven werken. Al de jaren dat ik studeerde, was mijn vrouw kostwinner. Daardoor was het mogelijk dat ik minder ging werken en kon studeren. Nu we in Genemuiden wonen, is het voor het gezin fijn dat er iets meer rust is gekomen. Mijn vrouw is gestopt met werken en dat geeft mij de mogelijkheid om volledig bezig te kunnen zijn met het werk in de gemeente.
Hoewel de studiejaren intensief waren, hebben we het als goede en verrijkende jaren ervaren. De studietijd was iets wat we sámen deden en waarin we meer en meer geleerd hebben om in alle dingen ons afhankelijk te weten van de Heere God.
En nu van de binnenstad van Rotterdam naar Genemuiden. Geen klein verschilletje.
Van de grote stad Rotterdam zijn we verhuisd naar de kleinere stad Genemuiden. Zeker net na onze verhuizing voelde het verschil groot. En nog steeds merken we dat er verschillen zijn. Zo is de saamhorigheid in Genemuiden veel groter dan in Rotterdam en bleef onze komst niet onopgemerkt. De diversiteit aan culturen is veel kleiner en het is aanzienlijk rustiger op straat. Tot onze verrassing kwamen we bijvoorbeeld in Genemuiden geen enkel stoplicht tegen. In Rotterdam zou het niet lang goed gaan zonder.
Inmiddels zijn we al aardig gewend in Genemuiden en genieten we van het kleinschalige, de rust en de prachtige omgeving. Het is goed toeven in Zwartewaterland. Hoewel we met veel plezier in de stad hebben gewoond, is het mooi om te merken dat onze plek nu in Genemuiden is. Dat maakt de overstap makkelijker, de Heere heeft deze weg gewezen.
We leven in onzekere tijden, wat ziet u als uw belangrijkste opdracht?
We leven inderdaad in een bijzondere tijd. Een tijd waarin voor de kerken ook veel onzeker is. Wat echter blijft is Gods liefde, Zijn Woord en Zijn belofte van een nieuwe hemel en nieuwe aarde. Van die vaste hoop mag ik in deze onzekere, verwarrende tijd een getuige zijn. Ik hoop dat ik in alle kringen waar ik als predikant kom een verbinder mag zijn. Ik kijk ernaar uit te mogen zien hoe Gods Geest mensen verbindt aan Jezus Christus en daardoor ook aan elkaar.
A.J. Droger