In de veertiende eeuw heerste er een pestepidemie.
Wereldwijd vielen er heel veel slachtoffers.
Een van de maatregelen die bijvoorbeeld de Italiaanse
overheid toen nam was het instellen van een maatregel
met de naam Quaranta giorni.
Vertaald betekent dat: veertig dagen.
Alle bezoekende schepen waren verplicht in de haven stil te liggen en de bemanning werd verplicht aan boord te blijven. Gedurende veertig dagen mocht er geen lading gelost worden of van boord gegaan. Toen had men al ontdekt dat het afschermen van risicobronnen de verspreiding van het pestvirus tegen kon gaan.
Maar het gebruikmaken van een periode van rust, zeg maar een ‘time out’, heeft nog een kant. Het geeft de mogelijkheid om je te bezinnen op de ontstane situatie. Dat merken we nu ook in ons land. Dingen die altijd vastlagen worden ineens vloeibaar. Geld en gezondheid komen ineens in een heel ander licht te staan. En ons gemeenteleven? Kijken we daar nu ook anders tegenaan dan pakweg een jaar geleden? Is onze kerkelijke blik versmald of juist verbreed?
Je zou je kunnen afvragen waar die periode van precies veertig dagen vandaan komt. Zeker is dat we in de Bijbel het getal veertig op verschillende plekken tegenkomen.
De zondvloed duurde veertig dagen en nachten.
Noach wachtte veertig dagen voordat hij de ark opende.
Mozes verbleef veertig dagen en nachten op de Sinaïberg om er de Tien Geboden te ontvangen.
Mozes trok veertig jaar met de Israëlieten door de Sinaïwoestijn.
Na veertig dagen uitdagend gedrag van Goliath ging David hem bevechten en overwon.
Elia ging door de kracht die God hem door een engel gaf in veertig dagen en nachten naar de berg Horeb.
Jona preekte in Ninevé dat de stad over veertig dagen verwoest zou worden.
Na zijn doop vastte Jezus veertig dagen in de woestijn en werd toen verzocht door de duivel. Daarna begon zijn prediking met de Bergrede.
Jezus was na zijn opstanding veertig dagen bij zijn discipelen voordat hij naar de hemel ging.
De periode van Pasen tot Hemelvaart duurt daarom veertig dagen.
Wat we zien is dat God in deze periode iets doet met mensen. Hij zet mensen en situaties in voor andere mensen. Soms lijkt een ‘time out’ een nutteloze afwachtende tijd, maar Gods werk kent geen tijd en gaat verder dan ons oog en ons verstand rijkt.
Laten we beseffen dat een crisistijd een tijdelijke tijd is, hoe moeilijk ook, er komt een eind aan. Bovendien leren we van de Bijbelse voorbeelden dat quarantainetijd geen verloren tijd is, maar dat, zeker in zo’n moeilijke tijd als de huidige, God er altijd bij is. Hij is de bezoeker die klopt op de deur van je hart om samen met jou deze periode door te komen. En een betere gids is er niet.
Wanneer je de bovenstaande voorbeelden uit de Bijbel wat op je in laat werken ontdek je dat er ook een bepaalde actie wordt verwacht. Van David, Jona en Mozes. En van ons? Tijd nemen om te bezinnen. Tijd om mogelijkheden te ontdekken, plannen te maken, en in gang te zetten. Durven vooruit te kijken. Laten we zo, met elkaar, de toekomst in vertrouwen tegemoet gaan. Met Hem!
Art van der Molen, Bierum