Van alle planten, kruiden en oliën die genoemd worden in de Bijbel is mirre waarschijnlijk de bekendste. Althans het woord!
Van jongs af wordt ons immers in de kerk, thuis en op school verteld dat de wijzen uit het oosten ‘mirre, wierook ende goud’ als geschenk meebrengen voor het kind Jezus.
Maar hoe het eruit ziet? En hoe het ruikt? Het laatste blijft vooralsnog een geheim, maar een plaatje van de struik kan nog wel.
Mirre is een druipende hars die gewonnen wordt uit de bast van verschillende soorten bomen uit het geslacht Commiphora. Mirre komt als wilde plant voor in droge woestijngebieden.
Het woord mirre komt regelmatig voor in de Bijbel. Het is de Heer zelf die in Exodus 30 opdracht geeft mirre te gebruiken bij de bereiding van het reukwerk. De beste mirre moest hiervoor worden gebruikt, net zoals dat gold voor de andere ingrediënten.
Mirre is een kostbaar en geliefd artikel, dat veel wordt genoemd en geroemd, in het bijzonder in het boek Hooglied. Vergelijk het met een kostbaar parfum.
In Bethanië (huis van genezing) zalfde Maria Jezus vlak voor zijn sterven met mirre. Mirre duidt op lijden. (Mar.14,3). Er wordt door de omstanders geprotesteerd, omdat het verspilling zou zijn. Maar Jezus legt uit: Ze heeft iets goeds voor mij gedaan, met het oog op mijn begrafenis (Mar.14,8).
Het is opvallend dat aan Jezus tijdens de kruisiging een mengsel van mirre en azijn wordt aangeboden. Marcus meldt dit in zijn verslag van de kruisiging. Dat kan niets met parfum te maken hebben. Dit moet wel bittere mirre zijn geweest, wat gemakkelijker verkrijgbaar en minder kostbaar was. Het had een verdovende werking.
Jezus wijst deze drank af. Hij draagt het lijden zelf. Alleen. Voor ons! Als de Redder van deze wereld.
Nel Noppe, Leeuwarden