Het is goed om naar Pasen toe te leven. Op welke manier dan ook. Immers dan klinkt ‘Hij is waarlijk opgestaan’ als een geweldige bevestiging van ‘Het is volbracht’. De redding van de mensheid is tot stand gekomen. Jezus is als de grote overwinnaar uit de strijd gekomen. De zonde, het kwaad, de kwade, is overwonnen. Uitzicht is er gekomen voor alle gelovigen. Redding voor jou en mij.
Maar: laten we niet te snel in euforie geraken en in deze weken nadenken over de tijd vóór Pasen, een tijd van lijden voor Jezus.
Na de laatste maaltijd, of beter gezegd: na het eerste Avondmaal, gaat Jezus op weg naar de hof van Getsemané. Hij beseft ten volle wat er staat te gebeuren. Zijn tijd is gekomen. Het enige wat nu nog kan is afwachten tot de verrader naar hem toe komt. Wat nu ook nog kan is bidden tot God, want straks zal hij verlaten worden door de Vader. God die besloten had dat Zijn zoon moest sterven.
Een Vader die afstand neemt van zijn kind. Die toestaat dat zijn zoon op de meest oneervolle en gruwelijke manier gedood wordt. Het kruis als martelwerktuig en schande.
Jezus zegt het ronduit tegen Petrus, Jakobus en Johannes: ‘Ik ben doodsbang.’ En in zijn gebed vraagt hij wanhopig de Vader of er een andere weg is dan deze verschrikkelijke. Wat zien we hier een bange, bedroefde en kwetsbare Jezus. En toch klinkt er dan: Vader, laat niet mijn wil, maar Uw wil geschieden.
Jezus die verloochend, onschuldig veroordeeld, geslagen, gemarteld, vernederd, gekruisigd, gedood zal worden. En dat is heel erg! Maar bovenal zal Hij als enige mens door de Vader verlaten worden.
God keert zich tegen de zonde en het kwaad van deze wereld. Die zonde en dat kwaad liggen nu allemaal op zijn zoon en dus keert Hij zich van hem af. Dat beseft Jezus daar in de tuin van Getsemané, en wat een wonder, Hij loopt er niet voor weg.
Toch leert dat kruis ons nog iets, dat lezen we ook in Markus:, Jezus wordt ‘verhoogd’. Dat doen de Romeinse soldaten onwetend, maar het opschrift geeft al een eerste aanwijzing: ‘Koning der Joden’. En wij mogen gelovig weten hoe het verder gaat.
Jezus wordt door de Vader ‘verhoogd’. Hij mag zitten aan zijn rechterhand. Hij is de Overwinnaar, de Koning, de Vredevorst, onze Redder.
Hij deed het, maar niet zomaar. Hij deed het voor ons. Hij kreeg alles over zich heen wat wij verdienen.
De straf die ons de vrede aanbrengt was op Hem. En door Zijn striemen zijn wij genezen.
Zijn ondergang is onze opstanding. Dat is om stil van te worden. Zijn lijden, onze schuld.
‘Het is zover’, zegt Jezus in Getsemané en Hij gaat die moeilijke en zware weg.
Die weg die, God zij dank, uitloopt op: ‘Het is volbracht’.
Dat mag ons tot steun en bemoediging zijn in deze weken.
Want dat is zeker:
In de opgestane Heer ziet God jou aan.
Heel je leven is Hij jou nabij.
God, keert zich nooit af van jou of mij.
Zo kun je in vertrouwen verder gaan.
Art van der Molen, Bierum
|