In de zomermaanden verschijnen enkele interviews met of verhalen van gemeenteleden uit het Noorden. Hoe ziet hun zomervakantie er uit? Waar gaan ze naar toe, wat doen ze, wat eten ze, hoe komen ze tot rust? Deze keer zijn we in gesprek met Mineke Keteldijk-Felten (40), getrouwd met Eduard (41). Ze hebben vier kinderen: Elisa (13), Eva (11), Jim (6) en Sarah (4). Ze zijn lid van de Christelijke Gereformeerde Kerk in Dronten.
Deze zomer zullen we Deo Volente net als andere jaren er weer met onze stokoude vouwwagen een aantal weken op uit trekken. We besluiten kort van te voren naar welk land en welke regio we gaan, maar boeken nooit. ‘Op de bonnefooi met de hele zooi’ geeft ons een gevoel van vrijheid. Alle opties liggen nog open, als het ergens fijn is blijven we wat langer. Is het te druk naar onze smaak (we houden van kleine, rustige campings) of slaat het weer om, dan trekken we door.
Er gaan bij ons nog heel ouderwets stapels boeken en tijdschriften mee. Zowel voor mij als voor de kinderen, Eduard is niet zo’n lezer. Zo’n flinke stapel ongelezen boeken geeft door het fijne vooruitzicht direct een vakantiegevoel. Biografieën, (vak)literatuur, thrillers, van alles wat. Er wordt in de vakantie dus veel gelezen, zowel in de auto als op de camping of het strand. Verder staat de vakantie vooral in het teken van genieten van de natuur: toertochten door de bergen, snorkelen, grotten of watervallen bekijken, enzovoort. We zitten ook regelmatig een hele dag aan een rivier, Eduard en Elisa vissend, Eva en ik lezend en Jim en Sarah vermaken zich met een schepje, een emmertje en een paar steentjes.
Net als thuis zorgt Eduard ‘s avonds meestal voor het eten, ons favoriete menu is wat vlees of vis van de barbecue met een uitgebreide salade, met voor Eduard en mij een koud glas witte wijn, heerlijk! Na het eten doen we graag een spelletje, Party Animals en Lama zijn mooi compact en momenteel favoriet. We bezoeken elke kerk die we tegenkomen, maar alleen om te bekijken. Ik vind het mooi om te merken hoe toegankelijk de kerken in het buitenland vaak zijn. Het zorgt voor laagdrempeligheid, maar het openstellen straalt ook gepaste trots uit; het mag gezien worden!
De fraaie glas-in-lood taferelen, beelden of schilderingen zijn regelmatig aanleiding voor vragen van en mooie gesprekken met de kinderen.
Het op de bonnefooi reizen is soms ook wel spannend, maar vooralsnog is het altijd zo geweest dat juist als het mis dreigt te gaan we de mooiste ervaringen opdoen.
Zo voelden we ons een paar jaar geleden in Kroatië net Jozef en Maria, al reisden wij toen met twee kleuters en was onze baby al een paar maanden daarvoor geboren. We hadden al een flinke reis achter de rug, maar alle campings in de omgeving waren vol of niet te bereiken. Het werd al donker, het was ver na etenstijd en de proviand was op. Op zo’n moment doen we echt wel even één of meer schietgebedjes! We vonden een camping die nét die week open was en daardoor nog onbekend. We kregen een plekje vlak aan zee met een prachtig uitzicht. Dat was al fantastisch en een gebedsverhoring, maar toen we de volgende dag, zittend voor de tent, in de verte dolfijnen zagen springen wisten we helemaal niet wat ons overkwam.
God is goed en kan, wil en zal ook op dit soort momenten voorzien!
Mineke Keteldijk-Felten, Dronten