Ze heeft de vermoeidheid nog in het hoofd en de benen na een jeugdweekend van de kerk: Jannet Horselenberg (40) uit Drachten doet al bijna vijftien jaar activiteiten voor kinderen en jongeren van de Christelijke Gereformeerde Kerk (CGK) Eben Haëzer in Drachten. De laatste tien jaar is ze betrokken bij de zondagsschool.
‘Steeds schoof ik een leeftijdscategorie op in het vrijwilligerswerk voor kinderen,’ zegt Horselenberg. Wat begon bij de oppasdienst tijdens de kerkdienst werd vervolgens meehelpen bij de zondagsschool van de Schatgravers (4-7 jaar), de Padvinders (7-9 jaar) en nu de Wegwijzers (9-11 jaar).
Bij CGK Drachten hebben ze nog de luxe van leeftijdsgerichte groepen. ‘Helaas dunt het wel snel uit. Toen ik begon bij de Schatgravers hadden we nog zo’n vijftien kinderen per groep. Nu hebben we er zes/zeven.’ Horselenberg ziet niet alleen dat de aanwas stokt, maar ook dat de gezinnen die zich wel melden kleiner zijn.
Zelf heeft Horselenberg samen met haar man drie kinderen: twee dochters van 16 en 12 jaar oud en een zoon van 10 jaar. Haar jongste zit nu bij haar op de zondagsschool. Haar oudste twee volgen catechisatie. ‘Mijn oudste dochter helpt mee bij de oppas van de kleintjes. Dat wilde ze graag.’
Zo geeft Jannet ongemerkt het goede voorbeeld. ‘Ik stel het misschien wat zwart-wit, maar ik vind wel dat als je je aansluit bij een vereniging, organisatie of kerk dat je je daarvoor ook moet inzetten.’ Zelf kan ze zich geen betere groep wensen om mee te werken dan de jeugd. ‘Zij zijn onze toekomst.’
Liedje zingen
Naast haar werk voor de zondagsschool doet Horselenberg ook activiteiten met jongeren van 16 jaar en ouder. Dat vraagt om een andere begeleiding dan de kinderen van 10/11 jaar oud. ‘Met de jonge kinderen praten we ook over de Bijbel, maar het is nog heel speels.’ Na een rondje ‘hoe gaat het?’ mogen de kinderen een liedje kiezen die ze samen zingen. ‘Om de boel los te maken, zet ik vaak YouTube aan.’
Daarna pakken de kinderen een Bijbel en lezen een tekst voor. ‘Dat is vaak al een leermoment, want niet alle kinderen hebben nog een papieren Bijbel. Er gebeurt ook veel online.’ Horselenberg bereidt thuis een activiteit voor. ‘We werken met de methode Vertel het maar. We volgen die methode niet op de voet, maar maken daar keuzes in.’
Als de kerkdienst bijna afgerond is, steekt de koster zijn hoofd even om de hoek. ‘Dan weten wij dat we kunnen afronden.’ Ze is blij als de kinderen vanuit de Zondagsschool iets meenemen naar huis. ‘Maar eigenlijk vind ik de onderlinge band en betrokkenheid ook heel belangrijk.’
Want dat is vaak wat ze bij kinderen, maar zeker bij jongeren merkt: de behoefte om ergens bij te horen. ‘Zo’n nachtje weg als afgelopen weekend draagt daar aan bij. De jongeren wilden graag een dropping. Dat hebben we georganiseerd. Het nachtje daarna was kort, maar de band is sterker geworden. Dat is waar we het voor doen.’
Mooi van het werken met jongeren vindt Horselenberg vooral de gesprekken. ‘De vragen van jongeren zijn herkenbaar. “Wat geloof ik echt?”, of “Er is zoveel leed in de wereld, waarom doet God daar niets aan?”. Het zijn kwetsbare en bijzondere gesprekken die je dan hebt en ik heb geleerd dat je jezelf ook kwetsbaar op moet stellen. De vragen die zij hebben, die heb ik zelf natuurlijk ook nog steeds of ook gehad.’
Frieschepalen
Het geloof is voor Jannet altijd vanzelfsprekend geweest. Ze is geboren en groeide op in Frieschepalen en ging met haar gezin naar de christelijk gereformeerde kerk in Siegerswoude. Nu ze kinderen heeft, geeft ze het geloof aan haar kinderen door. Ook al is haar man, van huis uit christelijk, niet echt kerkelijk. ‘Mijn man steunt mij wel in wat ik doe.’
Naast haar vrijwilligerswerk werkt Horselenberg in de ouderenzorg en heeft ze een eigen gastouderopvang aan huis. De agenda loopt snel vol. En daarin is ook bij Horselenberg het geloof weleens naar de achtergrond gedreven. Maar er ook zijn momenten dat het echt een baken is. Zoals tien jaar geleden, toen haar zoon met hartritmestoornissen ter wereld kwam. ‘We moesten heen en weer naar Groningen en het zag er allemaal erg slecht uit. Maar ik ben nog nooit in mijn leven zo sterk geweest als toen. Het is een voorbeeld van Gods hulp die ik heb ervaren.’
Haar zoon is er weer helemaal bovenop gekomen. Over het algemeen geeft het geloof Horselenberg kracht om overeind te blijven in een wereld vol af- en verleidingen. ‘Alles moet sneller dan snel, mooier dan mooi of harder dan hard zijn. Mijn geloof beschermt me tegen die waan van de dag. Het houdt me met beide benen op de grond.’
Marianne Velsink
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit het Friesch Dagblad van 8 juni jl.