De christelijk gereformeerde bezinningskring hield in de kerk te
Damwoude een bijeenkomst, waar ds. M.A. Kempeneers sprak over een voor
veel christenouders prangende vraag naar de eeuwige bestemming van hun
vroeg gestorven kind.Ds. Kempeneers en zijn vrouw zijn er in hun leven zelf mee geconfronteerd. Hij heeft na be-studering van de Bijbel, de belijdenis en de kerkgeschiedenis over dit onderwerp een pasto-raal-theologisch boekje geschreven. In de kerkgeschiedenis ziet ds. Kempeneers drie lijnen lopen:
1. Alle kinderen worden zalig
2. Alle verbondskinderen worden zalig, dit op grond van de belofte van het genadever-bond.
3. Alleen kinderen die door God uitverkoren zijn worden zalig.
In de vroege kerk leerde Pelagius al dat ieder mens geboren wordt zonder zonde. Een klein kind heeft geen zonde en gaat bij het overlijden zonder meer naar de hemel. Ook de opvatting van Arminius, die de erfzonde loochende, werd door de kerk als ketters veroordeeld. Sommi-gen, zoals Zwingli en Spurgeon, zaten op de lijn van het eerste punt, niet omdat ze leerden dat kinderen zonder zonde geboren worden, maar daar bovenuit gaat Gods genade in Christus. Ds. Kempeneers voelt zich thuis bij het standpunt, verwoord in onze Dordtse Leerregels die stellen dat verbondskinderen, geboren uit gelovige ouders, zalig worden. De meeste leden van de Dordtse synode deelden deze mening. Kleine kinderen doen nog geen zondige daden en verbreken als zodanig nog niet de voorwaarden van het verbond. Ook latere theologen stellen het verbond van God als grond van de troost voor christenouders.
Bij het derde punt wordt de verkiezing op de voorgrond gesteld. Er wordt naar kenmerken van de verkiezing gezocht. Hoe weet ik dat mijn kind is uitverkoren? Bijbelteksten komen in de gedachten, er is een zoeken naar bijzondere openbaring en werkzaamheden met dit kind. Bij dit standpunt bestaat het gevaar in subjectieve wateren terecht te komen, waar ouders ver-driet kunnen hebben wanneer er vanuit de Bijbel en het gebed geen helderheid komt.
Gods verbond
Onze Dordtse Leerregels daarentegen spreken van de reikwijdte van het verbond in hoofdstuk 1 paragraaf 17. Godzalige ouders hoeven niet te twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun kinderen. Hier moet onder verstaan worden onmondige kinderen en ook zij die nooit bo-ven hun kindsheid uitgroeien als ook ongeboren kinderen die in de moederschoot sterven. Onze belijdenis stelt op grond van Gods Woord (Genesis 17:7, Handelingen 2: 39, 1 Korinthe 7:14) dat deze kinderen wel van nature onrein zijn, maar verwijst naar de kracht van het gena-deverbond. Het hart van dit artikel is dat kinderen van de gelovigen heilig zijn krachtens dit verbond van God met ons. De Heere zegt ook kleine kinderen wezenlijk iets toe, zie ook zon-dag 27 van de catechismus.
De verbondsheiligheid is de grond van de troost zeggen onze vaderen. Ze zeggen dus niet dat alle jong gestorven kinderen zalig zijn, maar dat godzalige ouders niet hoeven te twijfelen aan hun verkiezing en zaligheid. God zegt iets toe aan onze kinderen, wat later wel gevolgd moet worden door persoonlijke toe?igening. Ouders die moeten erkennen dat ze zelf zondig en strafwaardig zijn, worden hier aangesproken.
Troost biedt het geloof dat zich richt op God en zich mag toe-eigenen wat Hij belooft. Het geeft worstelingen aan Gods genadetroon om zekerheid te krijgen over mij en mijn kind en als het goed is zijn deze ouders daar al tijdens de zwangerschap mee bezig.
Laten we met het oordeel der liefde met deze tere zaak omgaan en bedenken dat de Heere veel barmhartiger is dan wij mensen. We mogen en moeten de middelen gebruiken en de Heere bidden om overvloediger genade en licht en troost van Hem.
Dokkum
H. Hakvoort