Nog enkele weken en dan is het zover. Voor het eerst zal het World
Congress of Families plaatsvinden in Nederland. Dat is dankzij de inzet
van Prisma, Woord en Daad, Stichting De Hoop/Chris, Vereniging Groot
Gezin en het Landelijk Netwerk voor Ouderorganisaties. Op dit congres zoeken we een antwoord op allerlei vragen waarmee gezinnen zich geconfronteerd zien. Wat is de invloed van moderne media op onze kinderen? Hoe gaan we daar in de opvoeding mee om? Wat kunnen we doen om de positie van huwelijk en gezin in de samenleving te versterken? Hoe voorkomen we dat arbeidsdruk de belangen van ouders en kinderen gaat schaden? Wat kunnen we doen om kwetsbare gezinnen in ontwikkelingslanden te versterken? Waar liggen op dit moment de fronten als het gaat om de beschermwaardigheid van het leven?
Om de paar jaar vindt het World Congress of Families plaats, telkens in een ander land. Het congres wil steun bieden aan de positie van het gezin in moderne samenlevingen. We doen dat met mensen met verschillende religieuze, culturele, etnische en politieke achtergronden. Die echter met elkaar delen hun geloof in de kracht van het gezin als basis voor de samenleving. Waarom is het belangrijk dat u deelneemt aan dit congres?
We vragen het aan prof. dr. ir. Henk Jochemsen, algemeen directeur van Prisma, een vereniging van 15 christelijke organisaties die zich bezighouden met ontwikkelingssamenwerking. Prisma is ??n van de organisaties die het World Congress of Families steunt. Prof. Jochemsen bezocht onlangs namens zijn organisatie een voorconferentie van het World Congress of Families in Nigeria, waar hij een lezing hield over de christelijke visie op seksualiteit.
Prof. Jochemsen, u was enkele weken geleden in Nigeria op de gezinsconferentie die daar plaatsvond. Kunt u iets vertellen over uw ervaringen daar?
Heel boeiend om daar met omstreeks 300 mensen uit diverse Afrikaanse landen een paar dagen na te denken over een thema dat ons allemaal bezighoudt, de positie van het gezin in de moderne samenleving. Opvallend was dat de regering van Nigeria tot op hoog niveau aanwezig was en het interreligieuze karakter van de conferentie. Er waren zowel christenen als moslims en enkele niet-religieuze mensen onder de aanwezigen en de sprekers.
Waarom is het nodig dat ook in Afrika organisaties en mensen op de bres staan voor het gezin? In Afrika is het belang van het gezin toch onomstreden? Houdt Afrika ons daarin geen spiegel voor?
In de eerste plaats zijn er in Afrika inderdaad tradities die gezin- en familiestructuur hoog in het vaandel hebben. Maar daarnaast zijn er ook tradities van polygamie. Ten tweede vindt ook in veel Afrikaanse landen een ontwikkeling plaats die het functioneren van het ?natuurlijke gezin? (vader, moeder, kinderen) onder druk zet. Dat zijn de armoede op het platteland en de trek naar de steden, soms alleen van de mannen, om werk te zoeken. En verder de modernisering van de cultuur vooral door de moderne media waardoor het hele sociale leven van vooral veel jongeren in een enorme dynamiek komt. Daardoor verliest de meer traditionele gezinsstructuur aan zeggingskracht. Daarbij komt dan nog dat westerse ontwikkelingsorganisaties vaak ook de waarden van individuele rechten en vrijheid uitdragen. Die zijn vaak ook niet zo bevorderlijk voor het nemen van verantwoordelijkheid voor het eigen gezin.
Kunt u iets zeggen over de uitkomsten van de conferentie waar u was? Hebben Afrikaanse gezinnen er wat aan?
Men riep regeringen op in wetgeving het gezin te beschermen en afstand te nemen van ?moderne? opvattingen over seksuele vrijheid en vrije abortus.
Wat is volgens u de betekenis van het World Congress of Families in Amsterdam? Wat maakt dit congres interessant voor de lezers van dit blad?
Wereldwijd staat het natuurlijke gezin onder druk. Terwijl het volstrekt duidelijk is (denk aan de jeugdproblematiek) dat voor een gezonde samenleving goed functionerende gezinnen cruciaal zijn. Nadenken over de positie van het gezin in de moderne samenleving en hoe die te versterken, is dan ook geen overbodige luxe.
Hoe beoordeelt u het politieke en sociale klimaat rond het gezin in Nederland? Bestaan er goede kansen om de krachten met elkaar te bundelen? Niet alleen in solidariteit met gezinnen in Afrika, maar ook gelet op ontwikkelingen die het gezin in Nederland bedreigen?
Niet zo positief. De definitie van het begrip gezin duidt al op iedere vorm waarin mensen samenleven. Daarin zit de suggestie dat al die samenlevingsvormen in moreel en sociaal opzicht gelijkwaardig zijn. Dat is niet zo.
U houdt ook op het congres in Amsterdam een lezing. Waar gaat deze over en wat zal uw boodschap zijn?
Mijn verhaal gaat over palliatieve zorg in de laatste levensfase en het belang van een organisatie daarvan die mensen in staat stelt zolang mogelijk in hun eigen verbanden te leven.
Sinds twee jaar hebben we in Nederland een Minister voor Jeugd en Gezin. Wat zou u hem mee willen geven en kan het congres voor deze Minister een steun in de rug zijn?
Dat laatste denk ik wel. De politieke speelruimte is helaas klein op dit gebied, vrees ik. Maar laat hij in elk geval zich publiekelijk uitspreken over het belang van het natuurlijke gezin vooral ook voor de opvoeding van de kinderen. Kinderen blijken statistisch gezien de beste kansen te hebben als ze opgroeien in een stabiel gezin met vader en moeder. Daarmee moeten mensen die in andere situaties leven niet genegeerd worden ?misschien wel extra steun ontvangen- maar zou het beleid op bevordering daarvan gericht moeten zijn.
Simon Polinder