Tijdens onze reis door Zuid Afrika waren ook op bezoek bij onze vrienden in Pretoria. We kennen elkaar al meer dan 25 jaar en elke keer als we elkaar zien is het of we elkaar gisteren nog gesproken hebben. Alleen aan onze ouder wordende koppies kunnen we zien dat het wel weer een tijdje geleden moet zijn dat we elkaar gezien hebben.
De banden worden weer aangehaald. Er wordt naar de welstand van ieder van ons ge?nformeerd. En natuurlijk heel uitgebreid naar die van de kinderen en kleinkinderen.
En dan passeert de toestand in de wereld en de kerk de revue. In Zuid Afrika gaat het goed. Er is duidelijk een vooruitgang te zien. Dat ervaren zij ook. Al is het voor blanken wel moeilijker om een baan te krijgen en te houden. Gelukkig hebben de kinderen werk en het gaat goed met het bedrijf van onze vriend. Met de politiek bemoeien ze zich niet veel. Er is vrijheid voor iedereen, ook vrijheid van godsdienst.
Dan komt ons landje aan de beurt. Hun dochter woont in Nederland en ze zijn wel een beetje op de hoogte van hoe het hier gaat. Wij leven ondanks de recessie in een welvarend land. Maar we hebben na de val van het kabinet nog geen nieuwe regering. Hoe zal het gaan. Als we over rechts gaan, gaat het over geld en de principes worden overboord gegooid. Onze angst voor de excessen met een regering waar Wilders in zit is niet ongegrond. Een registratie van ras en afkomst herinnert ons aan de tijden van Apartheid.
Ook een regering over links geeft grote zorgen. Wat blijft er van de godsdienstvrijheid over? Daar maken zij en wij ons zorgen over. De discussie gaat over en weer. Wat moet je doen als er iets van je gevraagd wordt waar je vanuit je Christen-zijn niet aan mee kunt en mag doen. Er wordt dan wel gezegd dat ook onder christenen heel verschillende opvattingen heersen. Maar uiteindelijk moet jij een beslissing nemen en doen of niet doen wat er van je gevraagd wordt. Stel dat je een leerkracht aan moet nemen die zich niet kan vinden in de doelstelling van jouw school. Stel dat je als predikant gedwongen wordt een homopaar te trouwen. Sommige gelovigen zullen daar geen probleem mee hebben. Maar als jij dat wel hebt en het niet kunt doen, pleeg je een strafbaar feit. En op een strafbaar feit staat een straf, een boete, een werkstraf of een gevangenisstraf. Heb je dat er voor over. En als het weer gebeurt en weer en weer?. Dan word je een veelpleger. Kunnen we dit? De apostelen wel. Keer op keer werden ze gegeseld en gevangen gezet. En zij bleven getuigen.
Op die mooie dag in augustus in Zuid Afrika drong het tot mij door dat dit een keuze is die we misschien moeten maken. En als dat zo is? Laten we bidden dat we sterk zullen zijn als gelovigen en dat we de vrijheid van godsdienst zullen behouden. En als het anders is, dan kunnen we ook getuige zijn door een strafbaar feit te plegen.
Dronten
Aurelia Jonkman