We kwamen hem een paar weken geleden tegen bij de Jaffapoort in Jeruzalem. Een man uit India. We raakten aan de praat. Hij bleek theoloog te zijn. Om precies te zijn, hij was hoogleraar theologie aan een Amerikaanse universiteit. Toen hij vernam dat we uit Nederland kwamen vroeg hij: ‘Do you know Herman Bavinck?’ Of wij Herman Bavinck kenden? Ja, die kenden we. ‘En kennen jullie ook Abraham Kuyper?’, vroeg hij. Ja, die kennen we ook. Deze twee theologen waren belangrijke inspiratiebronnen voor hem. ‘Jullie hebben een geweldige bijdrage geleverd aan de theologie’, was zijn compliment voor Nederland. Bavinck en Kuyper zijn weer populair geworden. Niet in Nederland, maar in Amerika, India en ook in Zuid-Korea.
De Amerikaanse theoloog Tim Keller is ook een man uit die traditie. Hij is een van de meest gewaardeerde theologen van onze tijd. Het lukt hem om het aloude Evangelie te vertellen in woorden van onze tijd, zonder de kern er van aan te tasten. Hij wordt daarvoor alom bewonderd en gewaardeerd. Tot voor kort dan. Wat is er gebeurd? Het Princeton Theological Seminary kende hem een prijs toe, de Kuyper Prize, genoemd naar die zelfde Abraham Kuyper van onze Indiase broeder. Maar nu blijkt plotseling dat Tim Keller niet alleen bewonderaars heeft maar ook forse tegenstanders. Keller heeft orthodoxe ideeën over de vrouw in het ambt en over homoseksualiteit. Dat zijn onvergefelijke dwalingen. ‘Hij draagt giftige theologie uit ‘, zo luidt het oordeel, ‘aanstootgevend en kwetsend’ wordt het gevonden. Helaas had Princeton niet de moed de rug recht te houden. De toekenning werd ingetrokken.
In het Nederlands Dagblad van vrijdag 24 maart schrijft Wim Bouman dat het besluit van Princeton op z’n minst inconsequent is. De naamgever van de prijs, Abraham Kuyper, droeg namelijk dezelfde ideeën uit. Priceton zou zich dus ook op de prijs zelf moeten bezinnen. Homoseksualiteit, het blijft een belangrijk en pijnlijk discussiepunt. Je mag verschillend denken wordt betoogd, maar als je afwijkt van wat de tijdgeest voorschrijft zijn het wel gewoon giftige ideeën.
Krijn de Jong, Urk