Mijn vrouw klaagt nogal eens dat ik soms praat als een oude man. Ik had veertig jaar eerder geboren moeten worden – dat had beter gepast bij de meningen die ik erop nahoud, zo zegt ze geregeld. En misschien heeft ze wel gelijk. Ik kan maar moeilijk wennen aan allerlei ontwikkelingen als smartphones en het altijd en overal bereikbaar zijn. Hoewel ik wel een inhaalslag maak, al zeg ik het zelf. Ik app al geruime tijd en begin me inmiddels ook te ergeren aan mensen die niet binnen een uur antwoorden op mijn appjes met simpele vragen. Helemaal als ik zie dat ze het bericht wel gelezen hebben… Dat ik zelf buitengewoon onbetrouwbaar ben in het beantwoorden van mijn app, dat is iets anders. Want ik lees mijn appjes niet zo vaak…
Maar inderdaad, ik merk aan mezelf dat ik ook steeds meer verwacht van mensen dat ze altijd en overal bereikbaar zijn voor mij. Als ik mijn ouders bel en ze nemen thuis niet op, dan bel ik ze ook allebei nog even mobiel. Dan weet ik in elk geval dat ze doorhebben dat ik gebeld heb. En als die mobieltjes ook niet worden opgenomen, dan stoort me dat. Dan verwacht ik binnen een half uur wel teruggebeld te worden. Dat ik zelf de helft van de tijd zonder mobiel de deur uitga, dat vergeet ik voor het gemak.
Wat ik maar wil zeggen is dat het heel gemakkelijk is om mee te gaan in de algemene bereikbaarheid. We verwachten van elkaar dat die ander zo snel mogelijk een reactie geeft. Liefst binnen vijf minuten. Maar toen ik vlak voor mijn vakantie een paar mailtjes stuurde en een afwezigheidsmelding terugkreeg, toen dacht ik: ook wel lekker. Om even niet bereikbaar te zijn. En ik ging verlangen naar mijn eigen vakantie. Totdat de mensen die afwezig zouden zijn vanaf hun vakantieadres toch terugmailden. Dat ging veel te ver. Daarom schrijf ik nu de laatste zinnen van dit commentaar, zet het op de mail en sluit mijn computer af.
Ik heb vakantie en ben de komende drie weken onbereikbaar!
Wouter Moolhuizen, Dedemsvaart