Afgelopen weken was het de tijd van de jaarlijkse CITO-toets. Niet alleen in groep 7 en 8, maar vanaf groep 1: de hele basisschool werd getoetst. Alle uitslagen worden komende weken in rapporten vermeld en met ouders besproken tijdens 10-minuten-gesprekken. Zo krijgen ouders weer iets meer inzicht in wat hun kind kan en waar het staat. Het is maar goed dat kinderen op de basisschool leren om te gaan met de spanning van toetsen. Want op het voortgezet onderwijs zijn er elke week toetsen. Zo worden onze kinderen gevangen in cijfers en scores.
Er is allerlei kritiek op het hele systeem van toetsen waar we ons hele onderwijs op gebaseerd hebben. En terecht. Ik heb een 10-minuten-gesprek meegemaakt waarin de juf van onze zoon wel wist te vertellen wat voor scores hij had gehaald, maar niet wist waar hij eigenlijk zat in de klas. Ze wees ons een tafeltje aan, maar uit het laatje bleek dat hij toch ergens anders zat… Een incident, maar het zegt wel iets. Het laat iets zien van waar het in het onderwijs om gaat: alles vastleggen in plaats van naar de leerlingen kijken en met ze praten en naar ze luisteren.
Toetsen krijgen te veel aandacht. Kinderen raken er gestrest van en hebben massaal last van allerlei burn-out verschijnselen. Maar dat kunnen we docenten niet kwalijk nemen. Die voeren slechts uit. Dit is wat we er als ouders zelf van maken. Wij hebben om dit schoolsysteem gevraagd, anders was het er niet gekomen. Wij willen onze kinderen in de gaten houden, met zoveel mogelijk gegevens. Maar de oplossing ligt dus ook bij ouders.
Het systeem veranderen, dat gaat niet zomaar – maar we kunnen een poging doen en in het klein beginnen. Dus: niet kijken naar de scores en daar alle druk op leggen, maar kijken naar je kinderen. Praat met ze, luister naar ze en gun ze vooral een leuke, zorgeloze schooltijd. Ik ga daar in elk geval mijn best voor doen.
Dedemsvaart, Wouter Moolhuizen