Soms gebeurt er iets in je omgeving, dat je aan het denken zet. En als je iemand bent, bij wie dat denken niet stopt, kun je er maar beter iets mee doen.
Het gebeurde tijdens het startweekend van de gemeente Leeuwarden. Op zondagochtend zat Bart Visser, onze predikant, op het podium op een kruk met slechts één been om op te staan. Het andere was gehuld in gips. Gelukkig waren er ook twee krukken om hem te helpen bewegen. De gastheer van die ochtend grapte, dat we eindelijk wisten wat de zwakke plek was van de kerkenraad – namelijk de achilleshiel van Bart – waardoor dit jaar de jeugd de traditionele voetbalwedstrijd van de kerkenraad had gewonnen. Bart was namelijk geblesseerd geraakt; zijn achillespees was afgescheurd. Een nare blessure. We hopen dat hij hiervan goed zal mogen herstellen.
De achillespees ontleent zijn naam aan de Griekse mythologie. Hoe zat dat ook alweer? Even een stukje geschiedenis. Achilles is bij zijn geboorte door zijn moeder in het water van de Styx ondergedompeld. De Styx is een rivier in de onderwereld. Door dit te doen zou Achilles onkwetsbaar worden. Ongelooflijk toch? Zij moest hem daarbij wel ergens vasthouden en dat deed zij bij zijn hiel. Dit was dan ook de enige kwetsbare plek op zijn lichaam. Dit werd Achilles fataal toen hij zijn sandaal had verloren. Een giftige pijl raakte hem in de hiel. Tot zover. Leest u gerust zelf het hele verhaal. Het is boeiend.
De gastheer doelde met zijn grap op de uitdrukking ‘wat is jouw achilleshiel’. Een achilleshiel is een fatale zwakke plek in een anderszins onkwetsbaar iets.
Mijn gedachten gingen op die startzondag naar de gemeente, als klein onderdeeltje van Gods kerk. Wat is de achilleshiel van de kerk. Wat zou haar fataal kunnen worden? Er is genoeg gebeurd in het verleden, wat verschrikkelijke gevolgen heeft gehad. Moord en doodslag in naam van de Bijbel. Gebeurtenissen, die de kerk in een kwaad daglicht hebben gezet. En regelmatig komt er weer één of ander schandaal aan het licht. Beschamende en schaamteloze praktijken. En toch! De kerk is er nog steeds. En wij mogen met blijdschap deel uitmaken van die kerk.
De reden dat de kerk er nog steeds is, is God zelf. Het is Gods kerk. En het is misschien weinig hoopgevend, maar die kerk bestaat uit allemaal zwakke poppetjes, allemaal Achilleshieletjes. Niet één uitgezonderd. De mens is de zwakke schakel in de kerk. Maar wat een zegen, dat het God zelf is die ons in onze zwakheid tegemoet komt en juist ook daarin sterk maakt. Ongelooflijk toch? Te mogen geloven dat we onkwetsbaar zijn? De Bijbel zegt het keer op keer. Onder andere:
‘Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die Hij ons bewezen heeft in Christus Jezus, onze Heer.’ (Rom. 8,38-39 NBV21)
Nel Noppe, Leeuwarden