In de media duiken de laatste tijd geregeld stemmen op om alle gereformeerde kerken op een hoop te gooien en dan opnieuw in te delen. Op deze manier zou je kerken die bij elkaar passen samen kunnen laten werken en allerlei discussies kunnen voorkomen. De discussies gaan dan vooral over de hete hangijzers waarmee we zeker ook in onze kerken te maken hebben: vrouw in het ambt en homoseksualiteit. Je zou dan een kerkverband krijgen waar men voor de vrouw in het ambt is en een verband waar men tegen is. Hetzelfde geldt voor homoseksualiteit en er zouden meer thema's te verzinnen zijn.
Op het eerste gezicht lijkt dat best een aantrekkelijke optie. Langlopende discussies zijn voorbij en als kerken kunnen we ons op de toekomst richten. Geen oeverloos gepraat meer, maar vooruit!
Laat ik maar eerlijk bekennen dat ik ook een tijd gekend heb, waarin ik deze optie erg aantrekkelijk vond. Zeker na een Generale Synode waar het maar niet lukte om dichter bij elkaar te komen zou een dergelijke gedachte je kunnen bekruipen.
Beste optie?
Alleen is herverkaveling echt wel het beste voor de kerk? Ik denk het niet. Het lost misschien wel voor het oog de impasse op waar we als kerken in terecht zijn gekomen, maar niet de diepere problemen. Het levert vervolgens ook behoorlijk wat problemen op voor met name midden-gemeentes, waar de scheidslijnen helemaal niet zo duidelijk liggen.
Ik denk aan gemeente X, een gemeente die midden in de CGK ligt. De ambten openstellen voor vrouwen is niet aan de orde, tegelijk komt die discussie weleens voorbij. Hetzelfde is te zeggen voor andere onderwerpen. Hoe moet deze gemeente herverkaveld worden? Is dat nou de oplossing?
Zoeken en vinden
Zou de oplossing niet van een andere kant moeten komen. Dat is de kant van het gesprek aangaan en elkaar verdragen. Niet om dan alles maar goed te keuren wat de ander doet of vindt, maar om elkaar te vinden rondom het kruis van Christus. In een gemeente als die van Korinthe of Efeze waar toch veel verschil van mening was, vond men elkaar daar, uit genade. Dat vraagt natuurlijk wel bereidheid om elkaar te zoeken en om elkaar te vinden. Laat het kruis nu de plaats bij uitstek zijn waar die bereidheid geleerd wordt.
Jurrian Oosterbroek, Dronten