Afgelopen zondag hebben ik en 30 anderen belijdenis van hun geloof mogen
doen, hun keuze mogen maken voor God. Een hele bijzondere dag.
Misschien denk jij daar ook wel over na, om belijdenis te gaan doen. Wat
is dat eigenlijk, en wat houdt dat in?Je geloof belijden betekend dat je ervoor uitkomt dat je voor God kiest. Dat jij je leven in zijn handen wilt leggen en hem aanneemt als je Vader en je Redder. Want dat is wat Hij voor jou wil zijn. Ook al doe je dit maar 1 keer in het openbaar, eigenlijk blijf je dit je hele leven doen. Niet alleen op de belijdeniszondag wordt je gevraagd voor wie je kiest, dat blijft je hele leven lang. Je mag aan de andere mensen laten zien wat jij hebt gekozen, voor Wie jij hebt gekozen. Maar het kan ook zijn dat je problemen in je leven hebt, dat je moet gaan nadenken over hoe je in het leven staat, wie je bent. Ook dan moet je weer opnieuw kiezen voor God, ook dan moet je kiezen van wie je afhankelijk bent. Belijdenis is doen!
Toch is zo?n belijdeniszondag belangrijk. Het is eigenlijk een beetje als bij een huwelijk. De bruid en de bruidegom weten wel dat ze van elkaar houden en hebben dat, als het goed is, ook al vaak tegen elkaar gezegd. Maar toch is het goed om dat ook een keer in het openbaar te doen, om dat vast te leggen. Dan ben je aanspreekbaar: je hebt een afspraak met elkaar. Zo is het ook bij belijdenis. Je legt je keuze voor God vast. Je bent dan ook aanspreekbaar als jij het af laat weten: ?Jij had toch voor God gekozen? Misschien is het goed om weer in de Bijbel te gaan lezen...?. Mensen kunnen je ergens aan houden. Daar is dan ook de gemeente, de kerk, voor. Je bent met elkaar, om elkaar dicht bij God te houden.
En ondanks dat er steeds meer mensen afhaken van het geloof, hebben er toch maar weer even 31 man belijdenis gedaan. Als ze vertellen waarom ze dat doen noemen we dat een getuigenis. Zo?n getuigenis laat zien hoe iemand God heeft mogen leren kennen. Dat wil ik jullie niet onthouden, dus hier mijn getuigenis:
Afgelopen zondag mochten 31 mensen hun ja geven tegen God. Ieder heeft zo zijn eigen verhaal hoe hij tot de keuze is gekomen. Sommigen een heel bijzonder verhaal, die later God hebben mogen leren kennen in hun leven, die een echt duidelijke keuze maken. Bij mij geen bijzonder verhaal. Het is eigenlijk met de paplepel al ingegoten. Christelijke school, catechisatie, clubs. En toch moet ook ik m?n eigen keuze maken. Voor mij was die keuze al heel vroeg duidelijk, zolang ik mij eigenlijk al kan herinneren. Hij zorgde voor mij, echt het geloof van een kind. Ik weet niet hoe, maar ik heb altijd geweten dat God er voor mij was, zelfs als ik daar wat minder zin in had. Aan Zijn bestaan heb ik nog nooit getwijfeld. Tuurlijk, je hebt wel eens zoiets van: nu even niet, nu even geen tijd. Maar iedere keer werd ik weer teruggetrokken. Steeds meer begon ik te merken dat ik het zelf allemaal niet perfect kon: beslissingen maken, leren, omgaan met anderen en alle andere alledaagse dingen. Voor een perfectionist is dat best lastig. Zeker toen ik wat ouder werd besefte ik dat steeds meer. Iedere dag heb ik God weer nodig, daarom leg ik ook elke morgen mijn leven in Zijn handen en vraag om kracht, wijsheid en energie en mij te beschermen tegen het kwaad. Of Hij mij wil leiden in alles wat ik doe, denk en zeg. En omdat Hij mij zo helpt, wil ik Hem mijn leven geven, dat Hij bezit van mij neemt. Daarom wil ik JA zeggen tegen die God en mijn leven in zijn dienst stellen. Wij mogen feest vieren, zoals ze dat ook doen in de hemel. Want voor ieder die JA zegt tegen God, wordt er feest gevierd in de hemel. Voor die God wil ik mij buigen, u wil ik aanbidden, u wil ik erkennen als mijn Heer!
Bram Hofland