Vraag:
Mijn broers vloeken heel vaak. Ik word daar soms bang van. Ik ben bang dat zij niet in de hemel komen bij de HEERE. Wat moet ik doen om hen te helpen te leren om niet te vloeken? Of moet ik juist niets doen?
Antwoord:
Uit je vraag spreekt bewogenheid met je broers en daar heb ik respect voor. Allereerst wil ik je erop wijzen dat jij niet de eerst verantwoordelijke bent om je broers op het verkeerde van de weg die zij gaan te wijzen. Dat is een taak voor je ouders. Zij hebben dat lang geleden ook bij de doop beloofd. Al weten je broers misschien bepaalde dingen nog verborgen te houden voor hen, het kan je ouders toch ook niet ontgaan dat je broers in zekere zin onverschilliger worden. Zij moeten zich toch ook wel afvragen wat er aan de hand is en daarover met je broers in gesprek gaan! Dit mag je verlossen van een bepaalde kramp, denk ik. Jij bent niet als enige en zeker ook als eerste verantwoordelijk voor hun eeuwig welzijn!
Natuurlijk is het niet verkeerd om zelf deze dingen met je broers te bespreken. Doe het dan wel in alle bescheidenheid en vooral niet met een opgeheven vingertje. Begin maar vragend: waarom doe je dat nou? Hoe moet je dit voor God verantwoorden? Wat denk je met vloeken te bereiken? Vloeken mist ieder doel. Het enige gevolg is dat je de Heere er verdriet mee doet, dater meer verwijdering komt tussen de Heere en jou. Zo maar wat vragen die je kunt stellen, al realiseer ik me dat dit best moeilijk kan zijn. Zeker als je jonger bent dan je broers en ze jou misschien zullen wegzetten als het vrome broertje of zusje.
Het kan ook zijn dat er dingen gebeuren, waardoor je het wel met je ouders móét bespreken. Het is dan wel het beste om dit gewoon maar eerlijk tegen je broers te zeggen. Als hiervoor geen ruimte is, moet je denk ik ook niet aarzelen je ouders in te lichten. Die zullen dan wel een weg weten te vinden om de dingen te bespreken zonder dat het de relatie tussen jou en je broers onder druk zet. Dit is geen verklikken, maar aan je ouders overdragen wat jouw schouders nog niet kunnen dragen. Je doet het toch niet om ze in een kwaad daglicht te stellen, maar omdat je het allerbeste voor ze zoekt?
Je zou ook kunnen beginnen met het geven van een hint richting je ouders, zonder precies te zeggen wat er gebeurt, om ze zelf alerter te maken.
Tenslotte nog één ding en dat is volgens mij het allerbelangrijkste: je mag je broers bij de Heere brengen in het gebed. Je mag Hem vragen of Hij ze het verkeerde van hun leefwijze wil laten inzien. Je mag ook bidden om wijsheid om je broers in alle bescheidenheid te wijzen op het verkeerde van hun gedrag. Tenslotte is het goed te bidden voor je ouders, die als eerste verantwoordelijk zijn om je broers te corrigeren.
Bron: http://www.refoweb.nl/