Regeltjes, regeltjes, regeltjes. Overal heb je te maken met regels: op school bijvoorbeeld en thuis. Je moet op tijd komen in de les, eerst je groente opeten en daarna pas het vlees. Hele irritante regels soms. Ik neem graag een glas drinken mee naar boven, en als ik dan opnieuw drinken ga halen, dan vergeet ik dat wel eens mee te nemen. Dan loop ik naar de koelkast, haal er een pak drinken uit, en dan hoor ik opeens: “Eerst je glas uit je kamer halen!” Of de eerste die beneden komt moet de vaatwasser uitruimen, of je moet iedere maandag je kamer schoonmaken.

Waarschijnlijk ben je allang bezig met je lampion op school. Want het duurt niet lang meer en dan is het Sint Maarten. Leuk! Met je ouders, broers of zus of vriendjes langs de deuren om liedjes te zingen en vooral om snoep te krijgen. Het leukste zou zijn dat je je hele rugzak vol zou kunnen zingen. Of nog meer… Misschien loop je langs de huizen en winkels in je stad of dorp, het kan ook zijn dat je langs je opa en oma gaat, langs boerderijen omdat je daar misschien iets meer snoep krijgt. Maar het is vooral leuk als je met veel snoep thuiskomt. Het Sint Maarten feest komt waarschijnlijk van een monnik of ridder die een mantel weggaf. In het begin van de vorige eeuw schijnt het een feest geweest te zijn voor de armere kinderen, zodat ze ook een beetje snoep kregen.

Er zijn van die Bijbelgedeelten die je verbazen. Bijvoorbeeld de gelijkenis van de onrechtvaardige pachters (Matth. 21, Marc. 12, Luc. 20). Daarin valt te lezen hoe de eigenaar van een wijngaard zijn zoon naar die wijngaard stuurt, om zijn deel van de opbrengst van de oogst op te eisen. En dan staat daar de reactie van de pachters: “Kom, laten we hem doden, opdat de erfenis van ons zal worden.”

Persoonlijk heb ik deze reactie altijd wat vreemd gevonden. Hoe haal je het in je hoofd om de zoon van de eigenaar van je bedrijf dood te maken en dan nog te denken dat de zaak van de baas mag erven? Wie zou z’n bedrijf nou aan de moordenaars van zijn kind geven? Niemand toch? Hoe komen die pachters op zulke domme ideeën?

Vraag:

Wanneer moet je iemand vergeven? Als diegene er om vraagt, of altijd?

Antwoord:

Er is geen twijfel over mogelijk dat God van ons vraagt dat wij vergevingsgezind zijn. Christus zegt heel nadrukkelijk, dat wij zelfs 70 maal 7 maal dienen te vergeven, overvloedig dus (Matth. 18:22). In Matth. 18 staat de gelijkenis van de twee schuldenaren. De ene, met de grote schuld, krijgt van zijn heer kwijtschelding. Echter, hij gunt zelf geen kwijtschelding van een kleine schuld aan een collega-knecht, maar behandelt hem hard. De heer in de gelijkenis straft de eerste schuldenaar dan alsnog: hij moet net zolang gevangen zitten totdat hij heel zijn oorspronkelijke schuld betaald zal hebben.