eindredactrice Kerkblad voor het Noorden
Dertien jaar geleden kreeg Klazien de diagnose borstkanker, ze herstelde hiervan. Afgelopen augustus werd na een reguliere controle opnieuw de diagnose gesteld, een andere vorm die los stond van de vorige keer. De artsen gaven aan, het is een agressieve vorm, maar we gaan behandelen voor genezing.
De eerste drie chemokuren gingen goed. Klazien was er niet erg ziek van. Dat gaf moed voor het vervolg van het traject. Na de vierde kuur voelde zij zich zwakker. Zij vertelde dat zij in het ziekenhuis een zakje bloed zou krijgen, en dat zij daardoor wat zou opknappen. Vorige week vrijdag moest zij echter toch in het ziekenhuis worden opgenomen: een dubbele longontsteking. Zij kreeg zuurstof, maar dat was niet voldoende. Zij werd al spoedig daarna beademd. Vanaf zondag werd zij in slaap gehouden. Maar er trad geen verbetering op. De antibiotica sloegen niet aan, en op vrijdag, 13 december, verslechterde haar situatie. In de loop van de ochtend werd zij door de HERE opgenomen in zijn heerlijkheid. En voor wie achterbleven was daar 'de zwarte schaduw van de dood'.
Toen de redactie het bericht van het overlijden van Klazien hoorde, was het redactionele gedeelte van dit kerstnummer al klaargemaakt door de uitgever. Het thema van dit nummer is 'blijdschap'. En dat dan juist in dit nummer een zo droevig bericht moet worden vermeld. Het komt dan wel heel dichtbij: Kerst in een wereld vol verdriet. Hoezo blijdschap?
De naam van Klazien Brouwer als eindredactrice van het kerkblad, treffen we in de jaarboeken van onze kerken voor het eerst aan in Jaarboek 2000. Zo'n twintig jaar was zij medewerker van de redactie.
Zij zorgde voor de planning van artikelen. Zij hield bij wie wanneer een commentaar moest schrijven of een artikel moest inleveren. Zij keek de artikelen na op fouten en oneffenheden, en corrigeerde waar nodig. Een niet geringe taak was het uitzoeken van een passende foto bij het desbetreffende artikel. De proefdrukken van het blad werden door haar bekeken, en na haar fiat kon het nummer naar de drukker worden gestuurd. Ze deed dit werk in haar huiskamer waar een bureau staat, en waar zij rustig achter haar computer de zaken kon bijhouden. Klazien had hart voor het kerkblad. Met liefde deed zij dit werk. Het was vanuit de liefde voor de Here Jezus, en uit liefde voor zijn kerk.
Tijdens redactievergaderingen had zij niet het hoogste woord, maar ondertussen was zij de steun en toeverlaat van de redactie: moeder van het Kerkblad voor het Noorden, onverstoorbaar, geduldig en stimulerend. Ook droeg zij ideeën aan voor artikelen, en had daarbij vooral oog voor menselijke verhalen. De artikelen moesten dichtbij de mensen staan.
Voor Henk, haar man, en voor hun zoon Bert Jan, is dit overlijden een enorm gemis en groot verdriet.
Wij wensen hun en de verdere familie van harte de nabijheid van de HERE toe. Dat zij troost mogen ontvangen uit de wetenschap dat God zijn volk juist komt bezoeken, in 't midden van de dood. En ook dat het sterven niet het einde is voor wie gelooft, maar een doorgang naar het volmaakte leven, zonder benauwdheid, zorg en gemis. Of zoals het stond in het laatste lied dat door Klazien voor het kerkblad was uitgezocht (nr.49): wat kwijnt, dat dooft Hij niet!
Namens redactie en bestuur,
D.J. Steensma