Soms kan een krantenartikel je erg verontrusten. Dat deed het artikel van de politicoloog Michiel Roscam Abbing in het ND van begin juni. Dat had als kop: de plasticsoep begint op je eigen stoep. Een evenwichtig en grondig artikel over afvalplastic. Wat in de jaren vijftig van de vorige eeuw begon als wondermiddel, is nu een wereldwijd milieuprobleem geworden.
Enkele verontrustende feiten: plastic vergaat niet, maar valt uiteen in minuscuul kleine deeltjes. Een plastic tas doet daar 20 jaar over, een petfles 400 jaar en een pamperluier 450 jaar. In de grote oceaan drijft een plasticsoep zo groot als Spanje en Frankrijk samen! Plastic zit in ons rioolslib, dat ook gebruikt wordt als meststof. Landbouwplastic wordt vaak ondergeploegd en komt zo in dezelfde grond terecht, waarop voedsel wordt verbouwd. Nanoplastics zitten ook in de lucht die we inademen. Ze hopen zich deels op in de longen en kunnen ontstekingen veroorzaken in organen en hersenen.
Het probleem is bekend, maar zeer urgent. Plastic is overal en verstoort ecosystemen. Toch lijden overheden en bedrijven nog altijd aan kortetermijndenken. De discussie over wel of geen statiegeld sleept al 20 jaar, terwijl driekwart van de bevolking voor is. Statiegeld zou 70 tot 90 procent minder plastic flessen in het zwerfafval opleveren. Onze regering laat teveel aan het bedrijfsleven over. Hoopvol is, dat Coca Cola Europa eindelijk om is. En de Europese Commissie wil dat de industrie 90 procent van alle flessen terughaalt. China weert sinds januari afvalplastic uit het buitenland. En Rwanda komt als eerste land ter wereld met een algeheel verbod op plastic tassen. Het vee stikt erin.
Het is meer dan tijd, dat christenpolitici, -managers en -beleidsmakers de scheppingsopdracht van de Heer om de aarde te bewaren, echt serieus gaan nemen. En voor ons allen geldt: de plasticsoep begint op je stoep. In Baarn en in Amersfoort proberen mensen plasticvrij te leven. Dat is een begin. En wie er eenmaal mee is begonnen wil verder. Laten wij vanaf nu hun experiment volgen. Vijf tot tien procent van de mensen kunnen het bedrijfsleven voldoende onder druk zetten voor substantiële koerswijzigingen. Het is de hoogste tijd!
Gurbe Huisman, Winschoten.