Als medewerker in de zorg sta je vast wel eens stil bij de vraag hoelang je iemand blijft doorbehandelen. En als je over die vraag nadenkt, zullen onderliggende vragen wellicht bij je opkomen:

Moet alles wat medisch nog kan? Dat zal niemand vinden. Maar waar ligt dan de grens? En hoe kom je tot een besluit over bijvoorbeeld wel of niet reanimeren als je ouder wordt of over een grote operatie? Staat zoiets afwijzen, niet haaks op eerbied voor het door God gegeven leven?

In het Nieuwe Testament komen we hem tegen,  Jakobus, de broer van Jezus. Hij is zonder meer een persoon die tot de verbeelding spreekt. Maar wat weten we van hem? In deze korte serie artikelen richten we de lens op hem.

Martelaarschap

In zijn historisch werk ‘Joodse Oudheden’ bericht de Joodse geschiedschrijver Flavius Josefus in een naar het lijkt ooggetuigenverslag over de terechtstelling van Jakobus en enkele andere gelovigen in het jaar 62. Josefus vertelt, dat op het moment dat er geen Romeinse procurator in Judea is, de hogepriester Annas – zoon van de Annas uit de lijdensgeschiedenis van Jezus – zijn kans grijpt om zich van Jakobus, de leider van de messiaanse gemeente in Jeruzalem, te ontdoen. Blijkbaar ziet Annas met name Jakobus als een bedreiging. Als leider van de fractie van de Sadduceeën in de hoogste Joodse Raad, het Sanhedrin, laat hij Jakobus en enkele anderen door het gerechtshof veroordelen voor het overtreden van de Wet. Hij levert hen daarmee uit aan steniging, als de hoogste straf voor een religieus vergrijp. En aldus geschiedt.

In het vorige artikel hebben we gezien hoe een dagelijkse en wekelijkse viering in de vroege kerk veranderde in een jaarlijkse viering. In de tijd van de Reformatie gaat men ook veel in gesprek over de betekenis van het avondmaal. Voor Calvijn betekent dit dat hij ervoor pleit om het avondmaal wekelijks te vieren. In dit artikel wil ik daarom wat inzoomen op de betekenis van het avondmaal. Dit gebeurt vanuit de catechismus waarin het avondmaal de maaltijd genoemd wordt die het geloof versterkt.

Werken en versterken

In zondag 25 gaat het over de vraag waar het geloof vandaan komt. Het antwoord is dat de Heilige Geest het geloof in onze harten werkt door de verkondiging van het evangelie, en het versterkt door het gebruik van de sacramenten. Woord en sacrament zijn dus beide nodig om het geloof in ons hart te laten ontstaan en te laten groeien. Het sacrament versterkt het geloof doordat het een zichtbaar teken en zegel is van de belofte van het Evangelie (vraag en antwoord 65).

In de zomermaanden verschijnen enkele interviews met gemeenteleden uit het Noorden. Hoe ziet hun zomervakantie er uit? Waar gaan ze naar toe, wat doen ze, wat eten ze, hoe komen ze tot rust? Deze keer zijn we in gesprek met Eize en Akke Froukje Boonstra uit Oudehaske. Ze zijn ruim twee jaar getrouwd en ze kerken bij de CGKv in Sneek.

Waar ga je deze zomer op vakantie? En hoe?

We gaan dit jaar op (verlate) huwelijksreis naar Noorwegen, hier gaan we met de veerboot vanuit Duitsland naartoe om vervolgens een roadtrip te maken met eigen auto.