Een moeder had twee zonen. Ze hield van allebei. En beiden hielden van hun moeder. Ze waren wel heel verschillend. De jongste was een gevoelige jongen die makkelijk praatte over wat hem bewoog. Hij keerde zijn binnenkant makkelijk naar buiten en zei dan bijvoorbeeld wat zijn moeder voor hem betekende. Dan gaf hij haar een knuffel en zei nog eens hoeveel hij van haar hield. De oudste was heel anders. Minder woorden en vooral minder over wat er van binnen bij hem leefde.

Veel lees je in de Bijbel niet over linzen. Ezechiël moest meer dan een jaar gebonden op zijn zij liggen en kreeg in die tijd een dieet dat onder andere linzen bevatte. Daarover is in deze rubriek al eerder iets verteld.

David krijgt op zijn vlucht voor Absalom ook linzen aangeboden.

En een van Davids helden, Samma, wist een akker met linzen te behouden in een strijd tegen de Filistijnen.

Maar het bekendst is natuurlijk de geschiedenis van Jakob en Ezau. Jakob heeft linzensoep gekookt, Ezau komt hongerig thuis van de jacht en verkoopt ter plekke zijn eerstgeboorterecht voor een bord van die soep.

Onze kerkorde kent twee situaties waarin echtscheiding kan plaatsvinden: overspel en kwaadwillige verlating. In die beide situaties doet degene die bedrogen of verlaten is, kerkordelijk geen onrecht als hij of zij een scheiding in gang zet.

De vraag is wel of een christen dan meteen aan een scheiding moet denken. Het evangelie is toch het evangelie van vergeving en een nieuw begin? Als er oprecht berouw is, zal allereerst de weg van vergeving en verzoening worden beproefd. Voor het kerkrecht zijn echter punten nodig waaraan een kerkenraad gebrokenheid in huwelijkssituaties kan toetsen.

Op een doordeweekse avond heb ik afgesproken met Gerwin in het Moeder-Kind-Huis Kien in Goutum. We zitten in het kantoor waar Gerwin veel tijd doorbrengt. Achterin staat de computer, voorin een grote tafel met daaraan genoeg plaats voor zeker tien personen. Achter die tafel zittend heb ik het zicht op een prikbord over de hele muur. Wat opvalt is een tiental geboortekaartjes. Daarover begint het gesprek met Gerwin. Minke is nog druk bezig.

Gerwin: ‘Het is echt niet zo logisch hoor, die geboortekaartjes. Enkele komen van onze collega’s. De vrouwen hier denken niet eens aan het sturen van een kaartje. Daarvoor heb je een netwerk nodig en dat is juist wat er niet is.’
We zitten meteen middenin de problematiek en de reden dat ‘Kien’ bestaat.