Waterdrager
Paulus was een belangrijk man. Diep gelovig, misschien wel wat eigenzinnig, maar toch. Hij heeft veel mogen betekenen voor de nieuwe gemeenten op zijn zendingsreizen. Vol van de Heilige Geest sprak en schreef hij. Zijn brieven zijn ook voor ons van groot belang. Kortom, je zou kunnen zeggen dat de aandacht in christelijke gemeenschappen, de ‘spotlight’, sterk op de persoon Paulus en zijn werk gericht is. Paulus was zich daar vast van bewust en haalt dat idee gelijk onderuit. Hij doet dat met herkenbare voorbeelden.
Een van de voorbeelden die Paulus in zijn brieven aanhaalt is die van een wedstrijddeelnemer. Bijvoorbeeld een marathonloper. Hij loopt die 42 kilometer, maar tijdens die loop staan er op geregelde afstand helpers langs de weg, die hem voorzien van eten en drinken. Zo heb je bij de Tour de France renners die niets anders doen dan de toppers behulpzaam zijn. Daar hebben ze een toepasselijke naam voor bedacht: ‘waterdragers’. Dat doen ze dan ook daadwerkelijk. Het lijkt zo simpel, maar dat is het niet. Het is afzien en je continu dienstbaar opstellen voor de ander. Zonder die hulp zou Paulus die wedstrijd nooit uit kunnen lopen. Hij wil daarmee zeggen dat ook de minder in het oog springende taken van wezenlijk belang zijn. Zo is het ook met de voortgang van het evangelie. Daar kunnen we van leren.
In de Bijbel lezen we ook van zo’n waterdrager: Barnabas, een levitische Jood uit Cyprus. Een belangrijke helper van Paulus en van de gemeente te Jeruzalem. Het eerste wat we van hem lezen is dat hij een akker verkocht ten bate van de armen. Zomaar!? Wanneer je vervolgens wat activiteiten van Barnabas op een rij zet, raak je meteen onder de indruk van zijn inzet voor de verbreiding van het Evangelie.
Lees maar mee:
