De voorjaarsvergadering van de classis Leeuwarden werd op donderdag 3 maart gehouden in de Bethelkerk te Leeuwarden. Roepende kerk was Broeksterwoude-Petrus. Consulent dr. D.J. Steensma opende de bijeenkomst met gebed en meditatie. Hij stond n.a.v. Markus 9 stil bij de verheerlijking van Jezus op de berg.

Als moderamen trad aan ds. A.A.L. Aalderink (preses), ds. D. van der Zwaag (assessor) en ds. D.J. Steensma (scriba).

Bij het punt ‘benoemingen’ werd besloten om de reeds verkozen afvaardiging naar de PS van het Noorden te handhaven. Vanwege de beperkende coronamaatregelen is deze vergadering uitgesteld tot D.V. 7 april a.s. Wel zullen wellicht enkele broeders zich moeten laten vervangen door hun secundus omdat hun ambtstijd binnen de gemeente dan verstreken is of omdat ze het classicaal ressort voor 7 april gaan verlaten. Anderen zullen om die reden niet langer als secundus kunnen fungeren.

Altijd zijn we als mensen al bezig geweest met het verhogen van ons welzijn en geluk. Vanaf ons begin als mensheid proberen we onze levenskwaliteit te verbeteren. Vooral de laatste eeuw heeft de medische wetenschap daarin grote vooruitgang geboekt. Allemaal hebben we baat bij deze vooruitgang.

Sommigen dragen zelfs technische hoogstandjes met zich mee om een beperking op te heffen of een ziekte te bestrijden. Prothesen en implantaten kunnen de kwaliteit van leven echt verbeteren. Onvoorstelbaar is wat zoal mogelijk is. Een cochleair implantaat zorgt voor een beter gehoor als de haartjes in het cochlea (het slakkenhuis) zijn beschadigd. Een andere ontwikkeling is de kunstmatige retina voor herstel van gezichtsvermogen. Dit implantaat vervangt het beschadigde netvlies en werkt als een CCD-chip in een digitale camera. Ook wordt gesproken over een 'pacemaker voor de hersenen': een implantaat in de hersenen dat kan zorgen het stimuleren of blokkeren van bepaalde hersenfuncties. Een dergelijke techniek wordt al ingezet in de strijd tegen Parkinson. Maar misschien kan dat ook worden gebruikt in de strijd tegen andere stoornissen (depressies?) waarvan de oorzaak in de hersenen ligt.

De achtergrond van het negende gebod ligt in de rechtspraak. Wie een vals getuigenis sprak over zijn naaste, kon in het oude Israël daarmee soms zelfs beslissen over leven of dood. Maar dit gebod heeft tegelijkertijd betrekking op alle terreinen van het leven. 

Steeds moeten we waken voor woorden die niet betrouwbaar zijn en geen houvast bieden. Als we bijvoorbeeld onze naaste een beeld van de werkelijkheid voorspiegelen dat geen recht doet aan de echte werkelijkheid, leggen we een vals getuigenis af. Bijvoorbeeld als we onze naaste voorspiegelen dat alles vrede is, terwijl het de vraag is of er écht vrede (allereerst met God) is gezien zijn levenswijze (Jer.8,11). Als de muur met kalk wordt bepleisterd, moet eerlijk worden gezegd, dat deze geen standhoudt bij stromende regen, hagel en storm (Ez. 13,11). Een echt beeld van de werkelijkheid geeft aan dat God Koning is, en dat ons leven pas tot zijn doel komt in verbondenheid met Hem.

De dood. Praat erover, niet eroverheen. Dat is de huidige slogan van Sire, de Stichting Ideële Reclame. Volgens Sire praat ruim 1 op de 3 mensen nooit over de dood. Terwijl het volgens hen juist waardevol is om samen bij de dood stil te staan, erover te praten en elkaar erbij te helpen. Het gesprek aangaan verbindt en verrijkt. Dat laatste hoop je, maar is niet vanzelfsprekend. Het is namelijk vooral belangrijk hoe je over de dood praat.

Het slechtnieuwsmoment

Op dat moment komt je wereld tot stilstand. Het begon veel eerder uiteraard. Je voelde iets in je lijf, iets dat anders was en er niet hoorde. Je kijkt het eerst even aan. Misschien gaat het vanzelf weer weg. Maar het gaat niet weg en jouw zorgen nemen toe. Toch maar de huisarts bellen, die verwijst door naar de specialist en na een hele serie onderzoeken komt eindelijk de zekerheid: een kwaadaardige tumor met uitzaaiingen. Vanaf dat moment ben je patiënt. En dat moment vergeet je nooit meer. Het verandert je leven: hoe je naar het leven kijkt, naar jezelf, naar de mensen om je heen, je werk, je plannen. Alles is opeens ingrijpend anders.

Het kost tijd om een slechtnieuwsbericht te verwerken. Het moet landen. Als de specialist je de koude douche meedeelt, kun je van schrik helemaal van de kaart zijn. Je ziet zijn mond nog wel bewegen, maar wat hij zegt dringt niet meer door. Ga dan ook niet alleen naar zo’n gesprek, maar neem iemand mee die jij vertrouwt. Twee horen meer dan een. En als de boodschap geland is komen de vragen: valt er iets aan te doen? Zo ja, waar is de behandeling dan op gericht? Kan ik weer beter worden, of is er alleen sprake van levensverlenging en vermindering van klachten?