Hoe is de Reformatie met ‘geloof alleen’ een belangrijke stap geweest in de geschiedenis van de Kerk? Inderdaad: door werken word je niet gered. Heel goed: gered zijn en het nieuwe leven zijn twee kanten van dezelfde medaille; rechtvaardiging en heiliging horen bij elkaar. En voor de duidelijkheid: niets forceren, hè met betrekking tot die twee. Waarom? Het is óók ‘genade alleen’. Dus geen mensenwerk. God doet ‘t!

Een boekje uit de jaren zeventig. Van rabbi Lionel Blue (1930-2016): Een ladder naar de hemel . Ondertitel: De joodse weg tot God . De titel in de oorspronkelijke Engelse versie is wat uitdagender: To heaven with scribes and pharisees, vertaald: Naar de hemel met schriftgeleerden en farizeeën.

Het trof me een week of wat geleden, in een column van Adrian Verbree in het Nederlands Dagblad (6 oktober jl.). Hij schrijft over Israëls woestijnreis, op weg naar het beloofde land. Hij stelt dat Israël daarbij – zeker in het begin – niet in tenten kan hebben geleefd, maar dat het hutjes moeten zijn geweest. Daarbij wijst hij op de aanduiding van een van de bekende Joodse feesten: het Loofhuttenfeest (oftewel Sukkot). Dat was een feest waarin Israël herdacht dat ze al die jaren in de woestijn door God waren geleid, beschermd, en verzorgd.

Begin oktober heeft de classis Apeldoorn de samenwerkingsgemeente van Arnhem, die christelijk-gereformeerde en Nederlands-gereformeerde leden telt, toestemming gegeven voor het openstellen van de ambten voor zusters uit de gemeente.

Zij gaf deze toestemming op grond van een bepaling uit het 'model voor de vorming van samenwerkingsgemeenten' dat door de generale synode van 2013 is goedgekeurd. Deze bepaling geeft aan hoe een kerkenraad van een samenwerkingsgemeente moet handelen als landelijke afspraken van beide kerkverbanden met elkaar botsen.

Toen ik zocht naar inspiratie voor dit commentaar, ging ik eens kijken waar ik de afgelopen jaren allemaal commentaar op heb gehad in deze kolom. Het viel me op dat er in mijn commentaren nogal eens een wat kritische of negatieve klink zit. Er is van alles wat me dwarszit, of waar ik het niet mee eens ben. Vaker wat negatief-kritisch dan positief-kritisch. Die constatering zat me dwars.

Dus besloot ik dit keer iets positiefs te schrijven. Ik ging direct op zoek naar positief nieuws. Op nos.nl duurde het even voor ik dat gevonden had. Ik moest eerst mijn weg vinden door een groot aantal negatieve berichten: over het sterkste leger ooit voor Trump; over gescheiden vaders die hun kinderen niet meer zien; over aanslagen; over legale wiet in Canada; over de miljoenen die DJ’s per maand verdienen en de armoede die er ook in Nederland nog steeds heerst. Ik voelde verontwaardiging en daarmee inspiratie opkomen, maar het was te negatief. Ik wilde positief blijven… Dus ik zocht verder.