Bidden om de zegen van God over het huwelijk van gelovigen past in het midden van de gemeente. Waar is dat passender dan daar? In een trouwdienst wordt het desbetreffende formulier voorgelezen dat zegt: 'wij zijn als gemeente samengekomen', en: het is 'goed' dat het huwelijk van de gelovigen in de samenkomst van de gemeente wordt bevestigd. Elke kerkenraad moet volgens onze kerkorde erop toezien dat er een bevestiging plaatsvindt 'voor de gemeente van Christus'.
Het gebeurt van tijd tot tijd (ik zeg: te weinig) in onze kerkdiensten, dat het avondmaal wordt gevierd: een gebeuren dat regelrecht teruggaat op een inzetting van de Heiland. Hij stelde het avondmaal in, in de nacht waarin Hij verraden werd …
Een wat deprimerend opschrift boven dit commentaar? Ja inderdaad, we praten liever niet over sterven of doodgaan. Maar als je het nieuws een beetje volgt, heb je vast wel gehoord of gelezen dat de overheid een campagne gestart is voor een ‘goed gesprek over de dood’, met als motto: ‘Ik heb te horen gekregen dat ik doodga, maar tot die tijd leef ik’. Daarbij is een website in het leven geroepen: www.palliatievezorg.nl, met onder andere aanwijzingen voor een wilsbeschikking, maar je kunt ook doorlinken naar de NPV, met een ‘keuzehulp over de laatste levensfase’. Hiermee wordt één van de punten in het regeerakkoord gerealiseerd, namelijk meer aandacht voor levenshulp in plaats van voor stervenshulp.
‘Later dit jaar zal zijn autobiografie verschijnen’, lees ik in een interview met dominee C. Blenk. Ik kan niet wachten. Het interview in het RD Magazine van 29 juni jl. is al buitengewoon inspirerend. De Hervormde dominee Blenk (79) heeft zijn wortels in de Gereformeerde Gemeente, studeerde geschiedenis en theologie en werd predikant binnen de Gereformeerde Bond. Altijd trok de Randstad. Ruim tien jaar was hij predikant van de Noorderkerk in Amsterdam. Tegenwoordig woont hij in Den Haag, op loopafstand van paleis Huis ten Bosch.
In mijn hoofd is het vaak chaos: ik denk aan van alles, maar heel veel van wat ik bedenk verdwijnt ook weer. En dan vergeet je weleens iets. Althans, echt vergeten is het niet, maar je denkt eraan – doet er niets mee en dan ben je te laat. Dat gebeurt met verjaardagen, bezoeken, punten van voorbede die opgegeven worden en die ik niet opschrijf. Daarom werk ik het liefst in een zeer gestructureerde omgeving. Met lijstjes, notities en schema’s waar alles in gevangen is. En zo gebeurt het gelukkig maar zelden dat ik iets vergeet…. De structuur om mij heen compenseert de chaos in mijn hoofd.
