Het wordt kinderen al van jongs af aan geleerd: 'Wat zeg je dan?' 'Dank u wel!' Het is een stukje beschaving, etiquette, goed gebruik, netjes en niet meer dan behoorlijk. Een bedankje voor het cadeautje dat je kreeg, voor de hulp die je werd aangeboden, voor het bezoekje. Voor speciale dingen die je ten deel vielen. Heel normaal om daarvoor te bedanken.

Maar is dat dan ook dankbaarheid? Hoe diep wordt een dergelijk bedankje beleefd als het niet meer dan beleefdheid is?

We hebben het meegemaakt in onze Bed & Breakfast dat gasten je bij het afscheid bedanken en vervolgens toch een slechte beoordeling schrijven. Een dergelijk bedankje is dan niet meer dan een plichtpleging.

Kleine zinnetjes blijven vaak hangen. Ik las onlangs dat de kerk niet aan het doodgaan is, maar aan het veranderen. Dat las ik in een boek over een van de meest geseculariseerde steden van de wereld. De kerk is daar al jaren aan het kleiner worden. Er is weinig van over. Waarbij de vraag opkomt hoe lang het nog duurt voordat het helemaal voorbij is.

Juist over de kerk in die stad werd gezegd dat er geen sprake is van een doodgaan, maar wel van een verandering.

Zondagmorgen in Talma Hûs, een zorginstelling, vooral voor diegenen die lijden aan Alzheimer of een andere vorm van dementie. In de kerkzaal wordt een dienst gehouden met een klassieke liturgie.

Wat is er veel nieuws deze week waar ik iets mee zou kunnen. Opnieuw gaan de boeren in staking. Ze trekken met trekkers op naar de Bilt om te protesteren tegen het RIVM en de manier waarop zij hun stikstofmetingen doen. Ze worden behoorlijk kritisch bevraagd op het Radio1Journaal. Maar de boer uit Pesse die aan het woord komt, redt zich er prima uit. Mooi dat er aandacht is voor dit protest. Maar de vraag blijft: wat wordt ermee gedaan? Halverwege deze gedachte en nog voordat het interview is afgelopen, kom ik aan op de school van de kinderen en breng ze netjes in de klas.