Via Dolorosa
Het is vandaag Goede Vrijdag. Zoals je weet betekent dit dat we herdenken dat Jezus moest lijden en sterven voor de zonden die wij hebben gedaan. Daarvoor was Hij door Zijn Vader naar deze aarde gezonden. Jezus was door het Sanhedrin veroordeeld en moest zijn kruis dragen naar de heuvel Golgotha buiten Jeruzalem. Tijdens deze tocht gebeurden er nog allerlei dingen die in de Bijbel worden beschreven. Bijvoorbeeld de ontmoeting met de huilende vrouwen en de val van Jezus en dat Zijn kruis wordt overgenomen door Simon van Cyrene. Jezus is op deze tocht heel erg uitgeput en heeft nog veel te lijden. Deze weg heeft men later dan ook de Via Dolorosa genoemd, wat de Latijnse vertaling is van lijdensweg.
De Via Dolorosa was dus eigenlijk letterlijk de weg die Jezus moest gaan van Jeruzalem naar Golgotha ging. Die weg moest Hij lopen met het kruis op Zijn rug, toen Hij al zo mishandeld was. Hij liep daar met een doornenkroon op Zijn hoofd en dan ook nog een zwaar kruis op Zijn rug. Hij moest die hele weg dus letterlijk lopen. Figuurlijk gezien liep Hij die hele weg ook met een ander kruis, namelijk de last van al onze zonden op zijn rug.
Volgende week is het Pasen. In ieder geval 2 dagen vrij van school. Heerlijk! Veel mensen hebben dan grootse plannen: op vakantie, eieren zoeken, gezellig met familie om tafel of noten schieten. Er is dus van alles te doen. En ook op school heb je het vast wel over Pasen gehad. In de gang en in de klas hangen vast paastakken en misschien krijg je wel een chocolade paashaas als cadeau op witte donderdag. Vast en zeker hebben jullie het ook over de echte betekenis van Pasen. Met Pasen gedenken wij dat de Here Jezus voor onze verkeerde dingen is gestorven en weer is opgestaan. Maar wees eerlijk: hoe vaak denk je daar nog aan? Pasen is toch gewoon een feest? Je hoopt dat het mooi weer wordt, maar verder doet het je niet zoveel.
‘Sorry!’ roepen we vaak, of ‘het spijt me!’ Soms wel direct nadat je iets gedaan hebt dat niet mag. Je bent bang dat iemand boos wordt en al bijna automatisch roep je: ‘Sorry!’ Kijk maar eens naar het tv-programma Blik op de Weg. Een man rijd 30 kilometer te hard en wordt door een politieman aangehouden: ‘Ja meneer, u reed te hard hè...’ De man in de auto kijkt wat bedroef: ‘Ja, ja, sorry, u hebt gelijk meneer de agent…’ Laatst reed ik met mijn winkelwagentje tegen iemand anders aan. ‘Sorry!’ riep die man, terwijl ik tegen hem aanreed! Wat is dat nou, sorry?
Heb jij een spaarrekening? Of misschien zelfs nog wel zo’n oldskool spaarpotje? Waarschijnlijk wel. Allerlei mensen en organisaties proberen ons bij te brengen dat sparen goed is. Als je nu spaart, dan kun je zometeen een nieuwe playstation of een mooie brommer kopen. Of misschien zet je nu al geld apart, zodat je straks die ene opleiding kunt volgen, of een eigen huis kunt kopen. Dat is verstandig. Wie spaart, die heeft wat. In geld, maar ook in andere opzichten.
Volgende week woensdag is het biddag. In de meeste kerken is er dan ’s middags of ’s avonds een kerkdienst. De instelling van biddag is al heel oud, maar het is wel een goede gewoonte, die jammer genoeg net als veel gewoontes in ons land langzaam afneemt. De mensen voelden zich vroeger in ieder geval afhankelijker van God voor de dingen van elke dag. Zo ontstond biddag om een zegen te vragen over het zaaien, de dieren en de oogst. Dankdag is dan ook dat we God nadien bedanken voor de zegeningen die Hij ons weer heeft gegeven. Omdat de vissers altijd langer op zee waren, waren ze vaak op dankdag nog niet terug en werd in veel vissersdorpen daarom dankdag enkele weken later gehouden. Ook voor ons geldt natuurlijk dat we in alles van God afhankelijk zijn, maar misschien ervaren we dat minder afhankelijk van het directe seizoen.