Veertig jaar geleden zei een catechisant: Het is heel erg wat de Joden in de Tweede Wereldoorlog is overkomen. Maar het is wel hun eigen schuld, want zij hebben zelf geroepen: laat Jezus’ bloed over ons en onze kinderen komen (Mat.27,25). Daarom heeft God hen verworpen. Daarmee zei ze wat christenen door de eeuwen heen vaak hebben gezegd. Met de conclusie dat de kerk in de plaats van Israël is gekomen.

Dit is een foute, antisemitische uitleg van deze tekst, was mijn reactie. Het was maar een klein groepje Joden die dit riep, toen Pilatus zijn handen in onschuld waste. De rechter was echter wel degelijk schuldig aan Jezus’ dood.

Ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig bestaan van hospice Kuria heeft Atie Peet-Vreman een dagboek geschreven (voor twaalf weken plus christelijke feestdagen).

Kuria is een christelijk hospice waar medewerkers en vrijwilligers bewoners in de laatste fase van hun leven verzorgen en begeleiden. Mevrouw Peet is erin geslaagd voor deze brede doelgroep een dagboek te schrijven. Het is ook heel geschikt om samen met iemand die je heel dierbaar is en dicht bij je staat, te lezen.

‘Akke van der Werf, in hoeveel stukken bestaat de waarachtige bekering van de mens?’ Dat is de vraag die ds. J.W. Felix in Heeg in de tijd van het Reveil in de leerdienst over zondag 33 stelde. Akke ging staan en antwoordde: ‘In twee stukken, in de afsterving des ouden en in de opstanding des nieuwen mensen.’ Dominee zei: ‘Je hebt goed geantwoord Akke, ga maar weer zitten.’

Dit is een voorbeeld van een leerdienst zoals deze op veel plaatsen in ons land in het verleden werd gehouden. De leerdienst kende een dialogisch element, zoals de Heidelbergse Catechismus die zelf ook kent. Leren op de wijze van het samenspel van vraag en antwoord.

De verscheurdheid onder de Palestijnen is de laatste jaren ernstiger en verlammender geworden. De onderlinge strijd tussen Fatah en Hamas is moordend. Allemaal vechten ze tegen elkaar en liggen ze met elkaar overhoop. De ernstige tweedracht in de Palestijnse samenleving heeft, samen met het Israëlische nederzettingenbeleid, de kans uitgesloten op een oplossing met twee staten, dus de vestiging van een Palestijnse staat naast Israël. De Palestijnen zijn de laatste jaren dichter genaderd tot een oplossing met twee Palestijnse staten: de Westoever en de Gazastrook. Tegelijkertijd valt de bestuurbaarheid en levensvatbaarheid van zulke staten te betwijfelen. Dat plaatst het uitroepen van 2017 als het jaar van de internationale erkenning van de staat Palestina door president Abbas in een merkwaardig daglicht.