De spelling van namen, zoals Van den Bosch of De Witt, blijft onveranderd. Dat om diezelfde reden sommige christenen de weergave van de Godsnaam met Heere onveranderd willen laten, is voor de auteur een bewijs van de christelijke praktijk om ruzie te zoeken. In dit verband maakt hij de opmerking, dat Abraham Kuyper de eigenaardige gewoonte had een gearticuleerde e aan de naam van de Allerhoogste vast te plakken. Maar de e die achter Heer stond, sprak Kuyper gewoon uit, net als zijn tijdgenoten. Trouwens niet alleen zij. Nog vreemder is zijn opmerking dat de Statenvertaling de naam van God als HEERE weergeeft als uit het Hebreeuws wordt vertaald en met Heere als het een andere grondtaal betreft.

In 2013 hebben de auteurs een serie toespraken gehouden over de eerste brief van Petrus. Ze deden dat in Via Nova, een jonge kerk in Amsterdam. Een vervolg daarop was het boek ‘Vreemdelingen en priesters’, dat door de ogen van deze brief kijkt naar het christen-zijn in Nederland. Veel christenen voelen zich steeds meer een minderheid in de samenleving. Hoe ga je daarmee om? Omdat veel lezers geraakt werden door dat boek, hebben de beide voorgangers besloten om de toespraken uit 2013 in een wat bewerkte vorm te bundelen en uit te geven. Het thema is: vreemd zijn in deze wereld. Wat houdt dat in? Hoe vorm je als christenen een gemeenschap?

Het riet waarover de Bijbel spreekt, was behoorlijk stevig, en het kon wel twee meter hoog worden. Het kwam in Palestina en Syrië veel voor, in waterrijke gebieden, en stond daar dicht op elkaar zodat je er moeilijk doorheen kon komen. De bloemen zijn wit en hebben de vorm van een pluim, zoals bijvoorbeeld bij suikerriet. De stengels zijn sterk. Je zou daarvan een mooie wandelstok kunnen maken. Of een hengel. Maar ze werden ook wel gebruikt om er een fluit uit te snijden.

Wij knielen voor uw zetel neer,

wij, Heer, en al uw leden,

en eren U als onze Heer

met lied-ren en gebeden.

Dat alle macht, hoe hoog, hoe groot,

voor U, o Godsgetuige,

o Eerstgeboren’ uit de dood

zich diep eerbiedig buige!

(Liedboek voor de Kerken 231).