ImageGingen in de stichting van de staat Isra?l in 1948 beloften van God in vervulling? Geeft de Bijbel de grenzen aan die het Isra?l van nu zou moeten hebben? Is Isra?l nog steeds Gods volk, zoals in de tijd van het OT? Zo ja, hoe is dan de relatie tussen Isra?l en de gemeente van Christus?

Op de bovenstaande vragen geven christenen heel verschillende antwoorden. Daarbij valt te constateren dat een toenemend aantal reformatorische christenen helemaal of gedeeltelijk overgaat op de evangelische antwoorden. Zo niet Jochem Douma, emeritus theologisch hoogleraar ethiek aan de universiteit van de GKv.
Hij schreef Christenen voor Israel?, een boek waarmee hij ? volgens de ondertitel - Verantwoording van een politieke keus wil geven. Dit boek verscheen bij De Vuur-baak in Barneveld onder ISBN 978 90 5560 403 6 voor de prijs van ? 12,90.

Uitgangspunt
Douma spitst zijn visie in dit boek toe op de staat Isra?l. Voor de stichting van die staat in 1948 heeft hij diep respect. Verder is hij van mening dat de beslissing van de Verenigde Naties in 1948 om Palestina in een Joodse en een Palestijnse staat op te delen gerespecteerd moet worden. Door dat besluit heeft Isra?l recht op een eigen staat, al is het te betreuren dat die staat alleen maar kon worden gerealiseerd in een gebied dat voor een groot deel al bezit van anderen was. De Joden stemden toen met het verdelingsplan in, verlangend in vrede met de Arabische bevolking te leven. In werkelijkheid ontstond er een bittere strijd die tot op de dag van vandaag voortduurt.

Image?Als ze je stem afpakken, raak je ook je persoonlijkheid kwijt,? zegt Guusta van der Sluijs (61) uit Sittard. Drie jaar geleden werd ze geopereerd vanwege stembandkanker.

?De dag voor de operatie kwam er een voorlichtster van de Pati?ntenvereniging NSvG (Stembandlozen) langs. Ze heeft zelf de operatie ondergaan en kon me uit eigen ervaring vertellen wat me te wachten stond. Een week na de operatie kwam ze weer. Door haar geloofde ik dat er na de laryngectomie nog een toekomst voor mij mogelijk zou zijn.?

De Pati?ntenvereniging NSvG (Stembandlozen) bestaat dit jaar 45 jaar. Daarmee is het de oudste kankerpati?ntenorganisatie in ons land. Per jaar wordt bij ongeveer 750 Nederlanders de diagnose strottenhoofdkanker gesteld, van wie ongeveer 125 mensen worden gelaryngectomeerd. Dat wil zeggen: ze ondergaan een ingrijpende operatie waarbij het strottenhoofd (larynx), inclusief de stembanden verwijderd worden.

Moeilijkste beslissing
Dat overkomt ook Guusta. Ze is een charmante, vlot geklede vrouw met een prettig Limburgs accent. Vijf jaar geleden wordt ze behandeld aan een gezwel op haar stembanden en genezen verklaard. Als de heesheid weer terugkomt, stelt de arts haar gerust: dat komt door de bestraling. Te laat blijkt dat ze toch kanker heeft, en haar strottenhoofd is niet meer te redden.

ImageGeroemd werd en wordt Calvijn. Op de achterflap van het hieronder te bespreken boek wordt opgemerkt dat deze reformator naast waardering ook ongemak oproept. Een aantal ?wrijfpunten? wordt in deze uitgave aan de orde gesteld.

Op 27 april van dit jaar belegde de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) te Kampen een studiedag onder de titel Het calvinistisch ongemak. De op die dag gehouden lezingen vinden we meer of minder bewerkt terug in het boek met dezelfde titel. Waar ?schuurt? het nou tussen ons en Calvijn (ongemak) en op welke terreinen daagt die 500 jaar geleden geboren kerkhervormer ons nu uit (provocator)? In vijftien bijdragen wordt op die vraag ingegaan. De meeste auteurs hebben binding met de PThU (PKN).

Het boek kent twee delen. Deel I gaat in op de openingszin van de Institutie van Calvijn die handelt over Godskennis en zelfkennis. Deel II gaat over de ethiek van Calvijn, zijn invloed op kerk en maatschappij.

ImageDe laatste tijd gaan er steeds meer predikanten met emeritaat. Hoe wordt hun pensioen geregeld en is daar genoeg geld voor beschikbaar? De heer C. van Beveren, penningmeester van de Emerituskas geeft hierover in dit artikel uitleg.

De laatste zin van de beroepsbrief die door de kerkenraad aan een beroepen predikant gezonden wordt luidt: ?Tenslotte garandeert de kerkenraad u de door de generale synode vastgestelde uitkering naar art. 13 K.O bij eventuele emeritaatverlening, tijdens uw dienst en aan uw gezin bij uw overlijden alhier?.
De emerituspredikant behoudt de eer en de naam van dienaar des Woords. Het ambt van dienaar des Woords is een ambt voor het leven. Wanneer de uitoefening van het ambt bezwaarlijk is geworden, betekent dat niet dat het ambt daardoor zou vervallen. Een emerituspredikant is dus een volwaardig predikant van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland en blijft als zodanig ook verbonden aan een van de plaatselijke kerken. De zorgplicht voor emerituspredikanten, predikantsweduwen en ?wezen blijft ook berusten bij deze plaatselijke kerk. De uitvoering van deze zorgplicht wordt in onze kerken toevertrouwd aan de deputaten emeritikas. In gezamenlijkheid wordt de zorgplicht ingevuld, dat wordt ook wel aangeduid als het ?verzorgingsprincipe?.

De vraag kan gesteld worden of de toepassing van dit principe in de toekomst wel haalbaar is. Meer en meer gaan er, van zowel kerkenraden, individuele leden als predikanten, stemmen op om over te stappen op een (individueel) premiestelsel.

ImageDs. Gerrit van de Groep ging op 1 augustus met emeritaat. Een afscheidssamenkomst staat op 29 augustus gepland en de afscheidsdienst op 30 augustus ?s morgens. De Heerdense pastor kijkt met dankbaarheid terug op de 33 jaar die hij in de kerken mocht werken. Reden voor een interview.
Ds. Van de Groep wilde ooit visser worden. Het water boeit hem nog altijd. Daarom gaat hij nog steeds in de vakantie graag varen. Hij mag dan al 33 jaar weg zijn uit zijn geboortedorp Bunschoten, zijn liefde voor het water verraadt nog altijd zijn afkomst.
Visser zou hij echter niet worden. Van de Groep begon op een belastingkantoor in Amersfoort en  werkte vervolgens zo?n acht jaar bij de AMRO-bank in Hilversum, waar hij de leiding had over een jonge club mensen. Daar leerde hij veel.
Toen Van de Groep en zijn vrouw al vier kinderen hadden, kwam bij hem de overtuiging dat hij predikant moest worden. Dus toch visser, maar dan van mensen. Naast zijn werk bekwaamde hij zich in de theologie, via de zogenaamde ?artikel 8?-route, een mogelijkheid die de kerkorde geeft predikant te worden op singuliere gaven, dus zonder ?Apeldoorn?.
?Maar ik heb de hele lesstof van Apeldoorn wel zo?n beetje gehad hoor?, zegt Van de Groep. ?Dat wilde ik ook. Ik wilde goed voorbereid de kansel op.? Hij kijkt met vreugde terug op de lessen die hij kreeg van onder meer de predikanten Den Butter, Westerink, Biesma sr. en Brons sr.
Zijn vrouw werkte ondertussen in de psychiatrie en het ziekenhuis. ?Middelijkerwijs heb ik door haar de opleiding kunnen doen. Doordat zij werkte, kon ik me op mijn studie concentreren. We waren dus al heel modern, met de vrouw als kostwinner?, constateert hij lachend.
Pagina 572 van 578

Kerkdiensten

Commentaar

  • Wereldverbeteraars 2024-05-03 13:31:31

    Wereldverbeteraars Met zijn boek ‘De meeste mensen deugen’ (2019), heeft Rutger Bregman zijn...

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...