We kennen C.S. Lewis, roepnaam Jack, als de schrijver van onder meer de Narnia-boeken, over het verborgen land achter de kleerkast en de Leeuw Aslan. Hij trouwde op latere leeftijd met Joy Davidman. Wie was deze Joy? Patti Callahan ging op zoek en schreef er een roman over. Geen biografie, maar historische fictie. Veel dingen zijn waar gebeurd, maar de gesprekken en de brieven zijn fictief. Er is wel een uitgebreide briefwisseling tussen Jack Lewis en Joy Davidman geweest, maar die brieven zijn helaas verloren gegaan.

Het Boek der Psalmen vormt één groot bouwwerk. Het is daarom goed deze collectie liederen als geheel te benaderen en in haar geheel te gebruiken. Maar zijn alle psalmen even bruikbaar voor een christen anno 2020?

Wie door het Boek der Psalmen bladert, komt een breed palet aan liederen tegen. Van uiterst korte psalmen (Ps.117; 133; 134) tot langgerekte liederen (Ps.119; 78). Van psalmen die worden aangeduid als ‘psalm’, ‘lied’, ‘onderwijzing’, ‘gouden kleinood’ of ‘bedevaartslied’, tot liederen die zonder opschrift met de deur in huis vallen.

In het Boek der Psalmen hebben we een collectie van 150 liederen gekregen voor persoonlijk en liturgisch gebruik. Echter, de manier waarop wij in de praktijk vaak met die collectie omgaan roept vragen op. Er valt nog wel wat te leren van andere tijden en tradities.

We zijn in onze gereformeerde traditie gewend geraakt aan het zingen van ‘versjes’. Psalm 89 vers 3, 7 en 8, staat er dan op het psalmbord. Of Psalm 25 vers 2 en 6. Hoe mooi en dierbaar die losse strofen ook zijn, we kunnen daardoor gemakkelijk de boodschap van de gehele psalm uit het oog verliezen. Dat Psalm 89 samen met Psalm 88 het dieptepunt van het Boek der Psalmen vormt, wordt niet duidelijk als je Psalm 88 nooit zingt en van Psalm 89 alleen de mooie ‘versjes’ gebruikt. En dat Psalm 25 in het Hebreeuws een prachtig acrostichon is, krijg je niet mee als je slechts een paar strofen kent.

Dit jaar herdenken wij dat Nederland vijfenzeventig jaar geleden werd bevrijd van de macht van Nazi-Duitsland. Nog steeds zijn er onder ons die de oorlog hebben meegemaakt. De komende maanden vertellen zij ons hun verhaal. Opdat wij niet vergeten … Deze week het eerste deel van het verhaal van dr. en mevrouw Brienen.

Mijn vrouw en ik woonden tijdens de Duitse bezetting in hetzelfde dorp.

Dat was Werkendam, vlak over de Merwede, in het land van Heusden en Altena, waarlangs aan de zuidzijde de Maas stroomt. Tot zover waren de geallieerden opgerukt in het voorjaar van 1945. Wij maakten beiden in dit dorp de bevrijding mee. Er ging het een en ander daar direct aan vooraf. Dat waren drie heel ernstige voorvallen.