Een vrouw op overspel betrapt. Zo staat het boven het gedeelte in hoofdstuk acht van het evangelie van Johannes. Een bekend verhaal. Opmerkelijk: Jezus schrijft in het zand.

Maar eerst dat opschrift. Eerlijker was geweest wanneer er zou staan: ‘Man én vrouw op heterdaad betrapt bij het plegen van overspel’.

Blijkbaar vinden de farizeeën en schriftgeleerden het overspel van de man niet zo erg.

De vrouw was letterlijk in bewaring gehouden tot een goed moment aanbrak om die lastige Jezus eens goed voor het blok te zetten. In vol ornaat trokken ze naar de tempel en zetten de vrouw in het midden.

Zie de mens!

De precieze datum van dit jubileum is 28 oktober. Vijfenvijftig jaar geleden werd kandidaat Piet Roos bevestigd als predikant, en deed hij intrede in de gemeente van Nijkerk. Ds. Roos vertelt iets over zijn weg door de kerken.

Terugblik

Er zijn veel mooie en goede momenten in deze periode geweest. Toen ik in 1964 begon, verkeerden onze kerken nog in een behoorlijke bloei. Als kandidaten hadden we ruime keus: er waren wel rond de vijftig vacatures.

Er waren toen grote gemeenten, ook in de steden; daarvan is nu weinig meer over. U begrijpt dat zulke herinneringen pijn doen. Maar ik spreek daar liever niet te veel over. Voor de jeugd zijn er ook nu nog perspectieven, die de Heere wil geven.

Het hoogste geluk bestaat hierin dat de Allerhoogste zich over jou ontfermt. Wat geeft meer vreugde dan dat Hij voor je zorgt, je redt uit diepe verlorenheid, uit de vreselijke ellende van de macht van zonde, dood en schuld? Zaligheid bestaat in goddelijke ontferming, en dat Hij eens verklaart dat je zijn koninkrijk in heerlijkheid mag binnengaan.

De gave van dit geluk is een groot wonder! Allen leefden wij van nature onder de macht van de zonde. Wij waren opstandelingen. En dat God je tóch barmhartigheid toont! Een wonder. En zo beloofde Jezus zijn discipelen en al de zijnen barmhartigheid. Uit genade.

Ondertussen ging Hij ervan uit dat allen die Hem volgen, ook zelf barmhartigheid zouden betonen aan hun naaste. Ja, dat kan dan toch niet anders? Als je zelf barmhartigheid hebt ondervonden, zal je dat toch ook naar anderen toe betonen? En als je niet barmhartig wílt zijn, hoe kan God dan ooit zijn barmhartigheid aan jou kwijt? Als je hart van steen is? Jezus vraagt van zijn discipelen en daarmee ook aan ons dat wij barmhartige daden zullen verrichten.

U bent vijfentwintig jaar predikant, waarvan twintig jaar op Urk. Het klikt kennelijk.

Voor mij is het eerste plaats roeping dat ik hier op Urk gekomen ben en ook in al die jaren op Urk gebleven ben. Bij het ontvangen van een beroep kreeg ik nooit de overtuiging dat de Heere mij wegriep naar een andere gemeente. Dat is voor mij altijd beslissend geweest bij de verschillende beroepen die ik in de loop der jaren ontving. Het was best wel eens moeilijk om tot een beslissing te komen. Er waren gemeenten die na verloop van tijd opnieuw een beroep uitbrachten. Maar de Heere gaf rust op de beslissing om te bedanken en er waren ook momenten dat de Heere duidelijk de roeping naar Urk heeft bevestigd.

Daarnaast is het inderdaad zo dat ik samen met mijn vrouw en onze kinderen een plaats heb gekregen in de gemeente en er een sterke band gegroeid is met onze Maranathagemeente. Die band is in de eerste plaats de band die we samen aan het Woord van God hebben en die ons ook aan elkaar verbindt. We weten ons aan elkaar gegeven door de Heere. We voelen ons ook thuis in de gemeente en in de Urker gemeenschap.