Vreemd: een verlosser die móet lijden … Wie wachtte daarop? In dit nummer staat de verwachting van de Messias centraal, die móest lijden. Maar wie wachtte op Hem? Israël? De leiders van het volk, waaronder de farizeeën? De discipelen? Was er verwachting bij hen? En wat betekent onze verwachting van de Messias? Vier artikelen over vier groepen mensen en een lijdende Messias.

Met Pasen wordt zichtbaar waar het God om gaat. Hij zond zijn Zoon om zijn liefde voor de wereld vlees en bloed te geven. Je kunt er het evangelie op nalezen. Alleen, dan is er meteen het raadsel, dat lang niet iedereen daarop zat te wachten …!

Jezus kwam naar deze wereld om te lijden en te sterven. Maar wie zat daarop te wachten? Wat waren de reacties van de Joodse leiders op het werk, de wonderen, de aanwezigheid van Jezus? Over het algemeen horen we in de evangeliën weinig positiefs over de leiders van het volk. Of het schriftgeleerden, oudsten, farizeeën of saduceeën waren, ze staan er niet positief op.

De reden daarvoor is dat ze allemaal meer met zichzelf bezig lijken te zijn dan met Jezus. Ze staan op hun eigen standpunt en klampen zich vast aan hun eigen positie. En Jezus lijkt vooral een bedreiging te zijn voor die positie. Want Jezus krijgt de menigte in beweging en zijn optreden vraagt om een keuze. Volg je hem en geloof je dat Hij de Zoon van God is of ga je tegen hem in en zie je hem als gevaarlijk.

Wat de kerk in deze dagen verkondigt is helder: Jezus kwam naar deze wereld om plaatsvervangend voor zijn volk de toorn van God te dragen. Hij moest lijden en sterven voor de zijnen. Hij vereffende hun schuld met zijn eigen bloed. Wat een evangelie! Maar … wie wachtte daarop? Wie wachtte op déze Losser?

De farizeeën vormden toen de belangrijkste godsdienstige beweging. Zíj wachtten vast en zeker op de Messias. Hij zou de troon van David toch herstellen, en over hen regeren zoals van oudsher was beloofd? De discipelen van Jezus waren zonder twijfel met hun leer opgegroeid.

Daar hangt Hij, bloedend en lijdend aan het kruis. Het eindpunt van een weg vol martelingen. Hij werd bespot en bespogen, beschimpt en gegeseld, verloochend en verraden. En zoals tijdens zijn hele leven, was Hij omringd door het volk. ‘En het volk stond toe te kijken’.

En dan zijn er nog de soldaten, de farizeeën en de Schriftgeleerden, en dicht bij het kruis de vrouwen, de Maria’s en Johannes, en ergens zal ook wel Simon van Cyrene hebben gestaan. Allemaal staan ze daar met hun eigen gedachten en emoties.