Sommige wetenschappers doen onderzoek naar een 'aanzienlijke verlenging van het leven' (AVL). Zij beschouwen veroudering als een ziekte, die behandelbaar is, en gaan nog wat verder dan adviezen geven over een gezonde levensstijl. Met medicijnen en therapieën zouden mensen uiteindelijk honderdvijftig jaar kunnen worden.

We kunnen door onze levensstijl invloed uitoefenen op het tempo van lichamelijke veroudering. Een bourgondische of sobere levensstijl maakt verschil. Maar uiteindelijk hebben we ons levenseinde niet in eigen hand. Niemand kan – zo zei Jezus – door bezorgd te zijn een el aan zijn levenslengte toevoegen.

Omdat dit niet mogelijk is, zal een christen daarvan afzien. Hij zal niet proberen toch nog een aanzienlijk aantal jaren aan zijn levenslengte toe te voegen. Hij kent zijn grens. Deze grens ligt in eerbied voor zijn Koning. God beslist over het levenseinde van de zijnen.

Op 13 november jl. was het vijfenvijftig jaar geleden dat ds. J. Westerink werd bevestigd als predikant. Naar aanleiding van dit jubileum stelde Krijn de Jong hem een aantal vragen.

U hebt tijdens uw ambtsbediening drie generaties voorbij zien komen. Wat zijn de belangrijkste veranderingen?

Verdediging van het christelijk geloof. Het is van alle tijden. Verdediging omdat de aanval ook van alle tijden is. Aanvallen van gematigde atheïsten. En van wat we noemen radicale atheïsten van wie de bekendste Richard Dawkins is.

Ronduit fel en agressief stellen zij zich op tegenover godsdienst. Ze zijn er van overtuigd dat godsdienst voor domme mensen is bestemd en dat het geloof in God gif is voor de samenleving. In Nederland kennen we onder andere prof.dr.mr. Herman Philipse. Atheïsme is volgens hem vanzelfsprekend, zo blijkt uit zijn woorden en geschriften. Gert van den Brink schreef er in 2010 een boek over met als titel ‘Er is geen God en Philipse is zijn profeet’. Een komische titel voor een boek met een serieuze inhoud. Hij toont in het boek de onredelijkheid van het atheïsme aan en in het bijzonder dat van Philipse.

Een verjaardag van een honderdjarige is geen uitzondering meer. De gemiddelde leeftijd waarop mensen overlijden is momenteel voor mannen 76 jaar en voor vrouwen 81. In 1950 was dat respectievelijk 59 en 63 jaar. In 1860 was de gemiddelde leeftijd slechts 37 jaar. De leeftijdsverwachting zal de komende jaren waarschijnlijk toenemen.

Sommigen menen dat in de toekomst een leeftijd van honderdtwintig jaar geen uitzondering zal zijn, of dat mensen uiteindelijk zo'n honderdvijftig jaar kunnen worden.

Voor velen is dat een aantrekkelijke gedachte. En wat is er op tegen als we ons inspannen om dat resultaat te bereiken. Zouden we niet mogen verlangen naar een heel lang leven, in goede gezondheid en genietend van het goede dat de aarde biedt? Verlangen naar een lang en gelukkig leven is heel natuurlijk. Wie wil niet oud worden, zonder al te veel problemen?