In de zes weken voor Pasen wordt elke week een kort artikel geplaatst waarin mensen van verschillende leeftijden aan het woord komen naar aanleiding van de vraag hoe zij Pasen beleven.

Het Paasfeest draait voor mij vooral om het vrijwillige offer van Jezus Christus. Hij heeft zich voor mij aan het kruis laten nagelen en de eenzaamheid geleden, om alles weer goed te maken tussen God en mij. Dit offer raakt me elke keer als ik eraan denk. Het is voor mij een zekerheid, zo absoluut onwaarschijnlijk, dat het waar moet zijn! En dat God dit voor ons heeft overgehad, is een heel liefdevolle daad.

Ons kerkverband telt verscheidene deputaatschappen: commissies met deskundigen op een bepaald terrein. De kerken dragen het werk van deze deputaatschappen. Ze dragen het werk financieel, maar vooral ook door betrokkenheid. Voor deze betrokkenheid is onder meer nodig dat je weet wat een deputaatschap zoal doet. In deze rubriek vertellen deputaatschappen over hun werk. Deze week een artikel van het deputaatschap kerkjeugd en onderwijs. 

Het is een bekende uitdrukking: Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Beter nog kun je zeggen: De jeugd die God heeft, heeft toekomst. Als kerk hebben we voor onze jonge mensen een boodschap met een geweldig perspectief. Het is het meest boeiend om met jongeren zelf om te gaan en het met hen te hebben over het Evangelie. Uiteraard voeren ook leden van ons deputaatschap heel regelmatig dergelijke gesprekken. Als deputaten hebben we wel een andere verantwoordelijkheid. Wij zijn vooral bezig om voorwaarden te scheppen zodat dergelijke gesprekken veelvuldig gevoerd kunnen worden.

Een evangelische christin en ik waren het er roerend over eens, dat Jezus Christus de beslissende openbaring van God is. Maar we verschilden grondig van mening over de vraag wat dat betekent voor Gods toekomstplan. Dat bleek onder andere toen zij stellig beweerde dat binnenkort in Jeruzalem de bouw zal beginnen van de derde tempel, de tempel waarover Ezechiël 40-48 spreekt. En eraan toevoegde dat de voorbereidingen al in volle gang zijn. We legden deze tempelprofetie heel verschillend uit. Hier volgt mijn uitleg.

Waarom maakte Israël na de terugkeer uit de Babylonische ballingschap geen gebruik van Ezechiëls profetie bij de bouw van de tweede tempel? Het antwoord is af te leiden uit de profetie zelf.  

Daar stond je. Je was nog maar zeventien en niet groot voor je leeftijd. Eerst viel het niet zo op toen je tussen de anderen in stond. Eén voor één gaven jullie je ‘Ja woord’ in een afgeladen kerk. De dominee sprak een enkel persoonlijk woord en overhandigde daarna ieder een boek. Jij was de laatste en toen iedereen het podium verliet, stond jij daar bijna ‘verloren’ alleen.
Meisje van zeventien.