In de zes weken voor Pasen wordt elke week een kort artikel geplaatst waarin mensen van verschillende leeftijden aan het woord komen naar aanleiding van de vraag hoe zij Pasen beleven.
Kern van het paasfeest is voor mij dat we als gemeente extra stil staan bij de opstanding van onze Here Jezus Christus.
Wanneer er tijdens een verjaardagsfeestje diverse soorten kaasblokjes op een schaaltje liggen, zijn vaak de blokjes komijnekaas het eerste op. Je eet het zonder erbij na te denken. Maar wat is eigenlijk komijn? Als we in Nederland over komijn spreken, bedoelen we de zaden van een plant met lange, dunne stengels die ongeveer dertig centimeter kunnen worden, met fijne diepgroene blaadjes en kleine lila of witte bloempjes.
Oorspronkelijk komt de plant uit het Midden-Oosten. Daarom is het niet zo vreemd dat ook de Bijbel deze plant noemt. Iedereen kende komijn. In het Oude Testament was het een van de vele gewassen die op het land groeiden (Jes.28,25) en in het Nieuwe Testament komen we het tegen als een van de kruiden die de Farizeeën vertienden (Mat.23,23).
bidden
Voorjaar is in verwachting zijn.
Dromend van nieuw leven
buigen onze knieën in een lied
en smeken om Gods zegen.
Dit boek is een bundeling van negen artikelen die Paul schreef vanaf 2012. Ze cirkelen alle om de vraag: wat is secularisatie? Voor het antwoord wordt dikwijls naar kerkverlating en dalend kerkbezoek gewezen. Paul vindt dat te oppervlakkig en laat zien dat er van secularisatie sprake is als mensen hun verlangens meer en meer in het hier en nu vervuld willen zien. Secularisatie begint in het hart. Het is de slag om ons hart: de strijd tussen verlangen naar God en naar een lang en gelukkig leven op aarde. Waar het verlangen naar God sterft, ook bij kerkgangers, is de secularisatie volop aanwezig. De kerkdienst is bedoeld om mensen te leren verlangen naar God, in voorspoed en tegenspoed. Om God te eren en de lof voor Hem gaande te houden.
Ik zocht Allah en vond Jezus, geschreven door Nabeel Qureshi, heeft veel indruk op mij gemaakt. De hoofdpersoon is de schrijver zelf, die vertelt over zijn leven als moslim en wat hij meemaakte tijdens zijn jeugd, zijn studie en daarna. Over hoe hij in contact kwam met zijn studievriend David, en hoe zij met anderen discussieerden over de islam en het christendom. Nabeel was serieus bezig met zijn moslim-zijn en wilde ook anderen daartoe brengen.
