De Bijbel noemt ieder die gelooft 'heilig': apart gezet, en toegewijd aan God. In de geschiedenis van de kerk komen wij 'heiligen' tegen die op een bijzondere manier toegewijd hebben geleefd. Af en toe zullen wij een van hen in de schijnwerper zetten. Want zij mogen niet vergeten worden. Hun voorbeeld wil bemoedigen en inspireren.

Reformator van Bohemen

Johannes Hus

Bij een bezoek aan Praag kun je er eigenlijk niet om heen: het herdenkingsmonument van Johannes (Jan in het Tsjechisch) op het Oude Stadsplein in het centrum. Maar wie was deze Jan Hus?

Hus werd geboren in 1369 in een klein dorpje aan de grens met Beieren. Als zestienjarige ging hij studeren in Praag en maakte hij een academische bliksemcarrière. Op zijn twintigste was hij meester in de letteren, op zijn eenentwintigste in de filosofie, op zijn drieëntwintigste doctor in de letteren. Uiteindelijk werd hij op zijn negenentwintigste rector magnificus van de universiteit van Praag.

Al een aantal jaren vieren we, als gezin, een van de kerstdagen met ‘vreemde’ gasten. Ieder jaar weer raakt dat deel uit het kerstverhaal mij in het bijzonder: ‘En er was voor hen geen plaats in de herberg’. Voor de Zoon van God was zelfs niet eens een warme plek om geboren te worden. Niemand was bereid zijn huis en hart te openen voor twee vreemde mensen met hun op komst zijnde kindje. Ze waren nergens welkom.

In het najaar van 2015 zaten de IJsselhallen in Zwolle overvol met ruim vierhonderd vluchtelingen uit met name Syrië. Deze mannen waren de verschrikkingen van de oorlog ontvlucht in de hoop spoedig met hun geliefden herenigd te worden. Zij hadden de gevaarlijke route genomen, zodat hun vrouwen en kinderen via een veilige weg de vrijheid konden bereiken.

Dit is de titel van een kort verhaal van de schrijfster Alice Walker, opgenomen in de bundel «cursief» Verliefd en verloren. «einde cursief» Zij begint het verhaal met de herinnering aan een lied, een spiritual:

I am going to sit at the welcome table.

Shout my troubles over.

Walk and walk with Jesus.

Tell God how you treat me.

One of these days!

Dit huis, een herberg onderweg

voor wie verdwaald in heg en steg
geen rust, geen ruimte meer kon vinden,

een toevluchtsoord in de woestijn
voor wie met olie en met wijn

pijnlijke wonden liet verbinden,
dit huis, waarin men smarten deelt,

weet hoe Gods liefde harten heelt.