Christel, de postbode

Zo, de laatste poststukken nog even bezorgen en dan gauw naar huis. Wat een weer! Je zou geen hond naar buiten sturen. Echt de donkere dagen voor kerst. Met die regen is het 's middags om drie uur al donker.

Ze pakt het stapeltje post. Voor nummer 19. Hup, in de brievenbus. Christel merkt niet dat het kerkblad voor nummer 23 er tussen zit. Ze loopt verder. Laatste adres, nummer 23, post van de bank en van de diaconie. Nu gauw naar huis, lekkere warme douche. Mooi op tijd want om kwart voor vier komen de kinderen uit school.

Mijn vrouw en ik lezen al verschillende jaren ’s morgens na het ontbijt een gedeelte uit de Bijbel aan de hand van een dagboekje. Daarbij grijpen we af en toe terug naar dagboekjes die we al heel wat jaren in de kast hebben staan. Daar zijn er bij die we zodoende al een paar keer doorgelezen hebben, en die we toch nog steeds weer pakken: omdat ze ons op een aansprekende manier door de Bijbel heen gidsen. Gidsen – ja, dat zijn het op een bepaalde manier. Dagboekjes helpen ons om door de Schriften heen te gaan. Ze nemen je bij de hand en wijzen dingen aan: kijk, dit staat er. Dit zegt het Woord in dit Bijbelgedeelte. Ook vandaag. Ook tegen u, tegen jou.

Zo lezen wij samen de Bijbel, mijn vrouw en ik. Elke morgen na het ontbijt. En tegen het eind van het jaar, als het dagboekje dat we gebruiken bijna uit is, is er de vraag: welk boekje nemen we hierna …, want we merken dat het helpt, zo’n dagboekje.

Overigens, we zingen ook samen, elke morgen, met z’n tweeën. Dat hebben we ‘afgekeken’ van vrienden in Duitsland, en we hebben het ook opgepakt. Het lied dat we elke morgen zingen is de vertaling van dat Duitse lied (als u het wilt weten: het is te vinden in «cursief» Liedboek. Zingen en bidden in huis en kerk, 2013, «einde cursief» lied 212). Dat lezen en zingen bevalt goed. Het geeft, of beter: je ontvangt daardoor een goede start van de dag. Beginnen met de Here God. Wat geeft dat veel! Want, wat geeft Hij veel!

In de eerste week van de generale synode, van 12 - 15 november, zijn veel onderwerpen behandeld. Eerder hebt u onder andere kunnen lezen over de bespreking van het rapport van deputaten kerk en Israël, over de afvaardiging naar classisvergaderingen, over dans en drama, en over de oudedagsvoorziening van predikanten.

Na de bespreking van de oudedagsvoorziening van predikanten gaan we door met het onderwerp 'kerkjeugd en onderwijs'. Ds. Wouter Moolhuizen heeft ons aan de hand van een informatieve presentatie op een inspirerende wijze verteld over het onderzoek dat is gedaan onder onze kerken naar betrokkenheid van onze jongeren bij kerk en bij kerkelijke activiteiten.

Lopen op het water. Een uitdrukking die in christelijke kringen waarschijnlijk bekend zal zijn. Dat is precies waar wij mee aan het stuntelen zijn, om het even oneerbiedig uit te drukken. Want lopen op het water, volgen vol vertrouwen, dat vraagt wat van je. Dat vraagt om los te laten. Niet te focussen op dat wat menselijkerwijs gesproken zekerheid geeft, maar te focussen op Gods zekerheden, die Hij ons belooft.

Tijdens onze studie op Bijbelschool Cornerstone zoeken we naar de weg hierna. We hebben onze spullen verkocht en de banen opgezegd. We staan te trappelen om aan de slag te gaan met het dienen van de naaste. Dat proberen we nu uiteraard al elke dag, zoals we dat hopelijk allemaal doen. Maar we ervaren de roep om hier ons volledige leven aan te wijden, fulltime. In het binnen- of buitenland. En waar dan precies, dat zijn we aan het onderzoeken.