Net zoals in alle andere kerken, stoppen ook in Dedemsvaart half maart de kerkelijke activiteiten. Geen verenigingen, vergaderingen en geen diensten. Het lijkt alsof de kerk dicht gaat. De een berust erin en hoopt op een korte ‘sluiting’. Een ander wordt juist heel onrustig en gaat op zoek. Zijn er kansen – kunnen we iets doen en proberen? De activiteiten zijn gestopt – maar een kerk is toch veel meer dan alleen verenigingen, vergaderingen en diensten…
Geestelijke steun bieden aan dak- en thuislozen en verslaafden, dat is het werk van een straatpastor. Belangrijk is ook dat diegenen die op straat leven of in een opvanglocatie verblijven een luisterend oor vinden. Geke Broersma, straatpastor in Leeuwarden, vertelt daarover.
‘Normaal betekent dat dat ik dak- en thuislozen en verslaafden op straat zie, maar heel vaak ook in de opvang. Veel mensen gaan toch graag naar bijvoorbeeld de opvang van het Leger des Heils of het Aanloophuis voor een kopje koffie en wat warmte en aanspraak. Ik ben ook geregeld in zorgopvang de Marene. Hier wonen mensen die meestal eerder tot de groep hebben behoord, waar ik contact mee heb en die nu zorg nodig hebben.’
Voor mij ligt het nieuwe jaarboekje van onze kerken dat er vertrouwd uitziet, waarbij slechts de kleur – die nu blauw is – en het opgefriste kerkelijke zegel verschilt van de uitgave van vorig jaar. En dan begrijpt u dat ik het nu nog maar over de buitenkant hebt. Aan de binnenkant is alles weer helemaal bijgewerkt. En dat is echt geen kleinigheid. Ik heb er wat doorheen zitten bladeren, en dan valt het me op dat er echt een stuk accuratesse nodig is.
Op 1 juli jl. waren twaalf van de vijftien kerken van de classis Zwolle bijeen voor het peremptoir examen van kandidaat A.J. Droger, die het beroep aannam naar de gemeente van Genemuiden. Het betrof een uitgesteld examen; aanvankelijk stond het gepland op 18 maart, de datum van de voorjaarsclassis. Door de uitbraak van het cornonavirus moest deze vergadering worden geannuleerd.
Het zit in de lucht, lijkt het wel. In heel wat gemeenten wordt nagedacht over ‘missionair zijn.’ Daarbij kan soms een duidelijke druk worden ervaren, want het zou toch eigenlijk moeten …!
Regelmatig kom ik dit tegen, en proef ik ook iets van de druk die dat legt op mensen, op gemeenten. Vanwege mijn werk ben ik betrokken bij het missionair leertraject dat georganiseerd wordt door deputaten evangelisatie. Teams uit verschillende gemeenten zijn twee jaar lang bezig met het missionaire van de kerk. Daarbij zijn er een paar gezamenlijke bijeenkomsten waar ik zelf ook altijd weer leer, en waar ik ook de vragen van mensen tegenkom. En ook daar stuit je op die druk!
