Sinds kort wordt in de gemeente Leeuwarden Cambodja onder de aandacht gebracht. Een land dat letterlijk ver van ons bed ligt, op het uiterste punt van het vasteland van het grootste werelddeel Azië. De omringende landen zijn Vietnam, Laos en Thailand. Cambodja heeft een tropisch moessonklimaat. De temperatuur varieert tussen de 21 en 35 graden en Cambodja heeft daarnaast een droog en nat seizoen (moesson). Zowel de inwoners als de taal worden ‘Khmer’ genoemd en dan gaat het belletje rinkelen: namen als ‘de Rode Khmer’ en ‘Pol Pot’ komen boven. De Rode Khmer was onder leiding van Pol Pot de militaire tak van de Communistische Partij van Kampuchea (nu Cambodja). De Rode Khmer is verantwoordelijk voor de dood van naar schatting 1,7 tot 2 miljoen mensen op een bevolking van 7 miljoen, tussen 1975 en 1979, toen de Rode Khmer aan de macht was.
De recente geschiedenis van Cambodja is weliswaar minder gewelddadig maar toch redelijk turbulent. Hiervoor wordt u als lezer maar naar Wikipedia verwezen.

Jezus vertelde in dit hoofdstuk 15 van het Bijbelboek Lukas drie gelijkenissen met een vergelijkbare strekking. Het gaat over hoe je als mens zoek kunt raken en hoe je gevonden kunt worden. Maar daar zit uiteraard ook de boodschap in naar ons: Hoe kunnen wij gemeente van Jezus Christus zijn in deze tijd?

Gelijkenissen, verhalen die je hoop kunnen geven, die je de weg wijzen, maar die ook de vinger op de zere plek kunnen leggen. Bij onszelf en bij onze gemeente.

Het eerste verhaal gaat over een herder die, nadat er een schaap zoekgeraakt is, de kudde achterlaat en op zoek gaat naar dat ene schaap.

Het tweede verhaal gaat over een vrouw die een van haar drachmen kwijtgeraakt is en haar huis gaat vegen. Tenslotte een verhaal over een vader die moet toezien dat zijn zoon hem verlaat, maar die vol hoop blijft uitzien naar zijn terugkeer.

Er is de laatste tijd veel aandacht voor ‘roepingen’. Een van de aanjagers daarvan is het predikantstekort in veel kerken. Ik hoop van harte dat deze groeiende aandacht zal leiden tot sterke groei van de predikantsopleidingen.

Tegelijk vraag ik me af: als we een gebrek aan predikanten zo ernstig vinden en daar een roepingenzondag voor in het leven roepen, dan gaan we toch met dezelfde ijver aandacht vragen voor andere roepingen? Zendingswerker, evangelist, Bijbelvertaler, godsdienstdocent, welzijnswerker, piloot enz. Het tekort aan dit soort werkers is immers al veel langer schrijnend groot.

Ruth is de trouwe. Zij is het door wie Gods heil voor Israël zichtbaar wordt. Maar Ruth is niet alleen. Het is de Boaz, de krachtige, die de ware vertegenwoordiger is van Israël. Zo zouden alle mannen uit dat volk moeten zijn. Niet krachtig met het oog op zichzelf, maar krachtig in geloof. Boaz houdt de geboden en laat een deel van zijn oogst staan voor de arme en de vreemdeling. Niet het minimale, maar royaal laat hij Ruth delen in zijn oogst. Hij maakt geen misbruik van de kwetsbaarheid van Ruth, maar is bereid een deel van zichzelf op te geven voor Ruth en Noömi. Hij trouwt met Ruth, is losser en verwekt een nakomeling voor Machlon. Inderdaad: de krachtige Boaz is heel anders dan de zwakke Machlon. En die kracht heeft dus niet te maken met de ziekelijkheid van Machlon, maar met de krachtige manier waarop Boaz leeft uit geloof. Waar mensen als Ruth en Boaz bij elkaar komen en hun kracht bundelen, daar is grote zegen van God te verwachten.

Wouter Moolhuizen, Hoogeveen