Zo’n vijf jaar geleden nam de kerk van Kantens afscheid van haar predikant ds. J. Oosterbroek. In de afgelopen periode mocht ds. J.G. Kortleven als interim-predikant de gemeente dienen. Nu mag de gemeente weer een eigen herder en leraar krijgen. Dr. Gerard Bosker is met zijn gezin neergestreken in Siddeburen, waar ik het gezin ontmoet in hun woning waar hard wordt geklust.

Van harte welkom in het Noorden! Jullie zijn kortgeleden verhuisd naar Siddeburen. Hoe komen jullie in deze plaats terecht?

Het is voor mij, Gerard, weer terug op vertrouwde bodem. Ik ben in Siddeburen geboren en getogen, een echte Groninger dus. Het is bijzonder om nu, na vijftien jaar, weer in dit dorp te wonen en om aan het werk te gaan als predikant van Christelijke Gereformeerde Kerk te Kantens.

Lieve God,

Onlangs zag ik op Facebook een klein filmpje. Een peuter van twee jaar probeert te ontdekken wie die grote man is die op de bank ligt. Ze pakt zijn grote handen vast en legt haar kleine handje erin. Een wereld van verschil. Ze is niet bang voor hem. Dat zie ik als ze haar vinger in zijn mond steekt. Daarna klimt ze op zijn buik en knuffelt hem.

Hij was maar heel gewoon. Een zin uit een liedje dat nog even nagalmde in mijn hoofd. Ik moest denken aan een andere ‘gewone’ man waarover ik gelezen had: Filippus. Volgens mij was dat zo’n man. Gewoon, maar toch o zo bijzonder. Ik neem je mee.

De discpelen zochten uitbreiding van het pastorale team. In de taakomschrijving stond nadrukkelijk dat de kandidaat een wijze man moest zijn die goed bekend staat en vervuld van de Heilige Geest. Een insider en intimus dus, goed voorbereid op zijn taak. En dan komt een naam boven drijven. Filippus. We hebben over hem niet eerder gehoord of gelezen. De naam klinkt ook niet erg Joods, eerder Grieks. Hij wordt dan ook ingezet als verkondiger/hulpverlener onder de Grieks-sprekende christenen.

Menigeen is bang voor de dood. Misschien nog meer voor doodgaan. Pieter Both, predikant in de PKN, zegt dat hem geregeld de gedachte aanvliegt dat hij eens moet sterven. Hij vindt de dood mysterieus en onheilspellend. Er is daarover zoveel onbekend. Waarom sterven soms jonge mensen in de kracht van hun leven? Een moeder van een gezin met jonge kinderen? Waarom een kind? Iemand die veel kan betekenen voor het rijk van God op aarde?

Both zocht een tijdje geleden een boek om zich te verdiepen in de dood. Hij was op een heftige manier met de dood geconfronteerd toen zijn vrouw overleed. Ze werd vlak voor de bevalling van hun derde kind onwel. Toen hun zoontje was geboren, overleed ze binnen vierentwintig uur. Hersenvliesontsteking. In de tijd erna zocht Both naar antwoorden op al zijn vragen over de dood. Omdat hij geen boek over dit onderwerp kon vinden dat aan zijn verwachtingen voldeed, schreef hij zelf een boek daarover: Uit de tijd. De titel verwijst naar een gezegde in het oosten van Nederland. Daar spreken zij over ‘uit de tijd raken’ als je sterft.