Lang geleden liep een Man door Israël, die vertelde dat Hij het Licht der wereld was.

Nog langer geleden, bij het ontstaan van deze wereld, waren de eerste woorden die God sprak: ‘Er zij licht.’ En licht is leven. We weten dat van het groeien en bloeien in de natuur. Met ons geloof is het eigenlijk net zo, ook wij hebben Licht, Jezus Christus, nodig.

Hoogproductieve landbouw (‘plankgas boeren’) heeft de neiging de indrukwekkende voedselproductie per hectare of per dier voorop te stellen en de ogen een beetje te sluiten voor de negatieve effecten voor de leefomgeving, als zou het onbedoelde nevenschade zijn voor bodem, water, lucht, gezondheid en natuur.

Niet dat de nevenschade ontkend wordt maar het wordt beschouwd als een noodzakelijk kwaad en grotendeels onontkoombaar. Lang is gedacht dat innovatie schadelijke effecten zal voorkomen of compenseren. Helaas blijkt dat meer wensdenken dan realiteit en voor zover het lukt is het kostprijsverhogend, zonder dat de boer de meerkosten kan doorberekenen.

Generatielang houden kerken de biddag voor gewas en arbeid in ere. Daarmee tonen ze hun gezamenlijke afhankelijkheid van de Heere. En we zijn in alles totaal afhankelijk van Hem. Geloof je dat ook? Dat is een existentiële vraag!

De Heere Jezus leert ons met het Onze Vader dagelijks om brood te bidden. Daarmee bedoelt Hij niet enkel een broodje jam, maar dat wij dagelijks mogen en hebben te bidden voor alles wat we nodig hebben. Hoe nodig is een goede voedselvoorziening met goede oogsten en visvangsten. Hoe nodig zijn onze bedrijven en banen, onze bedrijfsresultaten en inkomens. Dit en meer is nodig om te leven en om van te delen met hen, dichtbij of verder weg, die het minder hebben. En God is de Gever van alle goeds. Al het nodige goede komt uit Zijn hand. Dan kunnen we aan heel veel denken zoals zonneschijn, regen, arbeidskracht en slim denken.

Het is geen kleinigheidje om in het drukke centrum van Hilversum achter een kleindochtertje aan de rennen dat net heeft leren fietsen. De familie woont vlak achter de mooie Sint Vituskerk. Een indrukwekkend mooi bouwwerk uit het eind van de negentiende eeuw. Helaas bevindt zich voor en achter de kerk een drukke verkeersweg. Matige plaats dus voor een beginnend fietser.

Voor de kerk is er langs de straat een klein plantsoentje. Twee meisjes zijn er aan het spelen. Een jonge moeder kijkt toe. Hanna loopt er wat verlegen heen. ‘Wil je meespelen?,’ vraagt de moeder. Hanna knikt. Even later zijn ze aan het verstoppertje spelen.  Daar ben ik niet echt gelukkig mee, want zo kan ik haar moeilijk in de gaten houden. Maar gelukkig let ook de moeder op. Het grasveldje is ommuurd. Een muurtje van zo’n halve meter hoog. Er zit een jonge man een sjekkie te roken. Ik begin een praatje. Kinderen zijn altijd een mooi onderwerp. Ik informeer ook naar zijn beroep.